1081 Eversel Terlaemen

De woensdagrit hadden we wegens dreigende regenbuien ten onrechte geannuleerd. Het was nochtans quasi de hele voormiddag droog gebleven. Voor deze zaterdag zag het er heel wat beter uit, wat de mogelijke nattigheid betreft. De temperatuurval had wel de meerderheid der Hackers in de kleerkast doen duiken om de lange broek boven te halen.
We vertrokken opnieuw richting Kapel van Ten Eikenen en de Kolverenschans. Dit keer lieten de terrilresten van Houthalen links liggen en volgden we het treinspoor tot aan de Vini’s en zo de gebruikelijke weg tot in Lillo. Daar volgden wij enkele kleine wegen richting station van Zolder om dan offroad te verdwijnen en in Helzold terug tevoorschijn te komen. We weten dat er vanaf daar een kaarsrecht fietspad (het Routeke) over de oude spoorwegberm loopt tot aan het kanaal in Lummen met aan de zuidkant een smal pad dat vaak compleet is dichtgegroeid. Dat zuidelijk pad hebben ze ondertussen stevig onder handen genomen en getransformeerd tot een heus gravelpad. Dat hebben we een eind gevolgd tot aan een spoorweg waar dat nieuwe gravelpad zich splitst. Die splitsing bracht ons naar de vallei van de Winterbeek waar ze enkele mooie lange vlonderpaden hebben aangelegd. We moesten daarna wel opnieuw enkele asfaltwegen trotseren om opnieuw aan ’t Routeke uit te komen, maar die omweg was zeker de moeite waard. Iets verder zijn we het Beetspad ingeslagen om dan parallel met de Mangelbeek naar het kasteel van Meyland te rijden. Ons volgend doel was het heuvelachtig bos met Finse piste en officiële mtb-paden aan de Bouworde van Heusden. Toen we dat helemaal hadden afgewerkt zijn we de Beringersteenweg overgestoken om aan de overkant opnieuw in een prachtig MTB-bos, Domeinbos van Soest genaamd, te verdwijnen. Hier lopen zoveel paadjes zodat het steeds een beetje gokken is welke we best moeten volgen. Gelukkig zijn er een paar herkenningspunten om ons te oriënteren en de juiste uitgang te vinden naar de rotonde in het kleine centrum van Eversel. En als je daar de juiste afslag neemt kan je een paar honderd meter verder aan een wit kapelletje opnieuw genieten van eindeloze kronkelige bospaadjes. In de verte hoorden we de racewagens over het circuit van Zolder razen. We moesten dus gewoon op het geluid voortgaan om de trip verder te zetten. Vanaf het racecircuit zijn we naar Viversel gereden en hebben we de Laambeek gevolgd tot aan de vijvers van Terlaemen. In Bolderberg zijn we nog even langs de kluis gepasseerd om dan het lange kiezelpad van de Vrunweg te volgen tot het Vogelsanckbos.
Het was weer eens iets anders dan we gewoon zijn. Veel gravelpaden, redelijk veel verbindende asfaltwegen, maar vooral enkele mooie bossen. In ieder geval een rit met veel variatie. Voor Johan was het bijna allemaal onbekend terrein.