Toen wij in de Driesweg de motoren startten, waren ze in Hasselt net begonnen aan de revisie van Guido zijn motor. Dit keer was het dus niet Bluebike die onder garantie de zoveelste Bosch onder zijn E-mtb schroefde, maar wel een heel chirurgisch team dat zijn torso openlegde om enkele hartkleppen te vervangen. Onze gedachten gingen dan ook vooral uit naar hem, toen wij ons rustig warm fietsten langs de weilanden van De Waerde en de Vranckenschans. En zo kwamen we in de Pleinstraat terecht waar weiland gewisseld werd voor bosland. Dan hebben we een toer over De Teut gedaan om uiteindelijk aan de andere kant van de E-314 de actie verder te zetten. Via ’t Genaderen zijn we in rechte lijn naar de landduinen gereden in de buurt van het golfterrein. Het nieuwe kronkelpad hebben we dit keer in de andere richting gereden. Door het aangroeiend bladertapijt waren de singletracks soms moeilijk zichtbaar. Dan zijn we over de andere duinenpartij gereden en hebben een rondje Tenhaagdoornheide gedaan. Daarna volgde logischerwijze de doorsteek naar Hengelhoef. Een paar weken geleden is de toertocht van Houthalen daar gepasseerd waardoor enkele ‘vergeten’ smalle kronkelpaadjes weer mooi afgetekend in het landschap liggen. Voor de terugrit hebben we nog een serieuze omweg gemaakt via Molenheide zodat we uiteindelijk met 47 km aan de Caprice konden halt houden. Daar werd geklonken op Guido zijn gezondheid.