1085 Winterslag

Het was al enkele dagen zonnig en droog en daar wilden wij gebruik van maken om nog eens een terril te bezoeken. Op weg naar Winterslag heeft de kopman zijn best gedaan om voor wat afwisseling te zorgen. De Teut op en af, kronkelpaadjes in de buurt van de kuil enz… Het Hengelsbroek hebben we links laten liggen omdat er weer een groot aantal kinderen onder deskundige begeleiding rondjes draaiden. Fijn om te zien dat paadjes die we zelf ooit gemaakt hebben, nu bijdragen aan de opleiding van jongeren. Via Molenheide en Zonhoverheide reden we richting Winterslag. In de buurt van Fatih-moskee ging Geert effe onderuit door een dikke tak die zich stiekem verstopt had onder het bladerdek. Een schuiver zonder erg, maar zijn display had van de gelegenheid gebruik gemaakt om van zijn fiets af te springen en zich onder datzelfde bladerdek te verstoppen. Na enig speurwerk werd het onmisbaar hebbeding terug op zijn plaats gezet.

Aan de voet van de terril slingerden wij ons door de track ‘Hal 11’ en nabijgelegen slingerpaadjes. Dan volgde een eerste klim naar boven via de klassieke weg. En ook nu moesten we vaststellen dat de sporen weer verder uitgespoeld zijn en de dikke stenen nog uitdrukkelijker aan de oppervlakte zijn gekomen. Het zicht op de top was uitzonderlijk goed. Alvorens af te dalen langs ‘deusjevoo’ zijn we nog eens heen en weer gereden over het hoge plateau. Dan volgde een tweede klim met als doel af te dalen langs ‘easy peasy’ maar dan moesten we ons mengen tussen een grote groep lopers en dat was zeker geen goed idee. Het uitgespoelde klinkerpad aan de westkant was een goed alternatief. De kopman had verder Driehoeven in gedachte, maar op weg naar deze locatie liep het voor hogergenoemde effe series fout. Op een vlakke weg die we al honderden keren gedaan hebben bleef hij met een pedaal haken achter een dun pietlullig boompje, met een katapult tot gevolg. De landing op hoofd en knie was allesbehalve zacht. Al kreunend van de pijn werd hij door zijn metgezellen recht geholpen. De helm had zijn werk meer dan goed gedaan en de knie scharnierde nog zoals ze dat hoort te doen, zij het met de nodige pijn. De schade leek mee te vallen zodat we de trip in gewijzigde vorm konden verderzetten. Door de werken aan het nieuwe fietspad is de Hengelhoefstraat afgesloten en moesten we een omweg maken om dan via Hengelhoef en Klein Hengel huiswaarts te keren.

Bij aankomst aan de Caprice had Herman al een tafel gereserveerd op het terras. Terwijl wij de glazen lieten klinken, stuurde Geert nog effe een filmpje en foto naar onze revaliderende voorzitter.