De inschrijving voor deze rit kwam langzaam op gang. Bovendien maakte Herman er een welles-nietes spelletje van, maar kwam uiteindelijk toch opdagen. Omdat het de voorbije nacht nog stevig had geregend, was er enige twijfel omtrent de bestemming van vandaag. Uiteindelijk kozen we toch voor een trip in westelijke richting, zijnde Bolderberg, Terlaemen en omstreken.
Met een klein omwegje langs de Kolverenschans reden we naar het Vogelsanckbos. Hier is het meestal wel droog na een regenbui, maar het werd snel duidelijk dat het regenwater niet overal zijn weg naar de ondergrond gevonden had. De lange rechte kiezelweg die de naam Vrunstraat meegekregen heeft, was dus zeker geen aanrader om verder naar Bolderberg te rijden. We kozen voor een properder versie en volgden de Vogelsancklaan om dan even voor de autosnelweg opnieuw offroad te gaan door de Koeweidesteeg. Zo bereikten we de kluisberg van Bolderberg via de andere kant. We zijn daar een drietal keer naar boven gereden, tot onvrede van een wandelaarster met 2 hondjes. Zij maakte ons er attent op dat we daar niet mogen fietsen. Wetende dat zij het bij het rechte eind heeft, kan je je dan best “van de domme houden” en vooral geen discussie inzetten, wat niet voor iedereen even vanzelfsprekend is.
Ons volgend actieterrein was aan restaurant De Kluis, waar het “bikepark” steeds meer uitbreiding krijgt. Het is daar niet gemakkelijk om uit het ruime aanbod, de juiste klimmende en dalende paadjes te kiezen, maar dit keer was die keuze wel gelukt.
Daarna maakten we een tour langs de vijvers van Terlaemen en volgden de Laambeek tot Viversel. Wij hebben nog wat lussen gereden in de bossen vlakbij het circuit en zijn dan langs het kanaal gereden om vervolgens de steile klim van De Pits te nemen tot op de Galgenberg. En ook hier blijven ze nieuwe paadjes creëren. De één al wat moeilijker dan de ander. Herman hield het op zeker moment voor bekeken en verdween via de asfaltweg. Later zouden we vernemen dat hij ons aan restaurant De Kluis zou opwachten. Toen we hem daar hadden opgepikt verdwenen we opnieuw in het prachtig beukenbos van de Galgenberg. Dat verlieten we uiteindelijk aan de zijde van Bovy. Vanaf daar kregen we enkele kilometers asfaltwegen en gravelpaden onder de wielen en werd het tempo stilaan wat opgedreven, waardoor de limiet van 25 km/u werd bereikt en de ondersteuning van de motoren geregeld wegviel. We passeerden nog door het Bolderdal, langs de uitkijktoren en de viskwekerijen om de rit af te sluiten.
In de Caprice kreeg het viertal nog bezoek van onze voorzitter, avonturier Geert en jongeling Johan die het gezelschap trakteerde omdat hij daags na Sinterklaas een grote ZES met NUL cadeau krijgt en zodoende de term “junior” voor eeuwig mag schrappen. Proficiat Johan, je blijft wel de benjamin van het clubje.