Theo zijn gemotoriseerde tweewieler kreeg een opfrisbeurt en was niet beschikbaar, waardoor hij zich van zijn oude CUBE en vooral zijn eigen beenspieren moest bedienen. Als gids heeft hij dan wel het voordeel dat hij zelf de route mag en kan bepalen. Vandaag stonden er geen terrils op ons te wachten. Die zouden trouwens ook te vettig en glibberig geweest zijn, want het had ’s nachts nog flink geregend.
Aan camping Holsteen is de nieuwe parking ondertussen helemaal klaar en de oude parking is verdwenen om plaats te maken voor iets totaal anders. Men is er volop bezig met de aanleg van een nieuw pad dat zich situeert tussen de Holstenen en de “tweede brug” waar de golvende schapenweide begint. Zware machines waren daar in de weer met het plaatsen van betonnen elementen. Theo herkende daar iemand van de dienst toerisme die ons een woordje uitleg kon geven over de werkzaamheden. Het nieuwe pad-in-aanleg is bedoeld voor rolstoelgebruikers en verbindt de camping met de Holstenen en een plateau in de buurt van de “tweede brug”. Bovendien maakt het deel uit van een groter project, genaamd rendierpad. Het mammoetgeraamte in “de Kuil” maakt daar ook deel van uit. Hij wist ons verder ook nog te vertellen dat de mtb-paden in samenwerking met Sport Vlaanderen hertekend worden. Wij hebben aangegeven dat de mtb-routes wel wat mogen uitgebreid worden, mede om te beletten dat men zelf paadjes gaat bij maken. Iets wat wij zelf nooit zouden durven. En plots werden onze neuzen 15 cm langer.
Wij zetten onze trip verder over Molenheide richting Bokrijk. Aan de Kauwbosstraat is er ook een nieuw gravelpad bij gekomen. In Bokrijk zijn we tegenover ‘fietsen door het water’ de bossen in gereden. Aanvankelijk liep dat vlotjes, maar stilaan werd de bodem zompiger en was het vooral voor de motorloze Hacker kwestie van stevig te stoempen. Dan hebben we nog een ommetje gemaakt via domein Kiewit, Heksenberg, KIDS en de Kwaakvos om dan aan de andere kant Bokrijk opnieuw binnen te rijden. Dit keer deden we een trip rond de vijvers, het arboretum en oude bospaadjes waar we geregeld over en rond omgevallen bomen onze weg moesten zoeken. Om de lus te sluiten reden we over Molenheide waar de opbouw van de wereldbeker veldrit volop bezig is.
Voor de après moesten we nog eens uitwijken naar Den Dijk. En ook Guido was daarvan op de hoogte gebracht.