Alleen Theo en Joske waren beschikbaar voor deze rit en voor die laatste was het dan nog twijfelachtig of hij het vertrekuur zou halen. Daarom stelde Theo voor om in de Holrakkerstraat te vertrekken in plaats van de Driesweg. Joske koestert immers al langer de wens om nog eens een “spaghettirit” te organiseren, maar het uitstippelen van het traject is niet zijn sterkste gave. Hij had hiervoor al eerder hulp ingeroepen van de reguliere kopman. Dit was de ideale gelegenheid om daar werk van te maken. Het valt nog maar te betwijfelen of de ingeroepen hulplijn een grote meerwaarde is. Het terrein is hem immers quasi onbekend op een paar locaties na. We hebben een 7-tal bossen bezocht waar het leuk fietsen was op de talrijke singletracks. Mogelijkheden genoeg als je alles optimaal wil benutten, maar wij hebben meestal alleen de grote lijnen gevolgd. Ik kan enkel vertellen dat we door een grote bekende kuil vlakbij de autosnelweg hebben rondgetoerd en dat we op de Willekensberg zijn geweest. Tijdens de terugrit zijn we langs de oever van het Schulensmeer gereden. Voor meer informatie moet je bij Joske zijn. Maar het is nog maar de vraag of die u veel meer namen gaat kunnen geven. Om de verschillende stukken met mekaar te verbinden hebben we wel veel asfaltwegen moeten volgen. Zo hebben we op de gebruikelijke 2.5 uur dan ook ruim 50 km afgelegd.