368 Winterslag Driehoeven

Datum: 
zaterdag, 9 juli, 2016
Aantal km: 
42
Aantal hoogtemeters: 
345
Terrils: 
Winterslag
Deelnemers: 
Guido
Theo
Jos D.
Jos N.
Herman
Opmerking: 

Je houdt het haast niet voor mogelijk, maar een voormiddagrit was aangewezen, omdat de temperatuur  na de noen zou oplopen tot waarden die wij niet meer gewend zijn.

De waterellende is nu definitief voorbij. We durfden ons wagen op Klein Hengel om dan via bospaden verder naar het oosten te rijden. JOSke dacht meteen figuurlijke nattigheid te voelen en waarschuwde de medehackers dat de eerste terril van juli er zat aan te komen. Dat was de koptrekker zelfs ontgaan, want het eigenlijke doel was Driehoeven. Maar de tip van JOSke werd in dank aanvaard, want bij dit weer zou de terril er ongetwijfeld prachtig bijliggen. Theo nam het clubje mee naar een nieuwe Fliptrack in de buurt van de stelplaats van De Lijn. Dat was even pittig klimmen tot op het klinkerpad.

Toen we even verder het vervolg van de klim naar de top, tussen de talrijke kleurige en  geurige planten en fladderende vlinders wilden  verderzetten, bleek Herman verdwenen te zijn. Guido en Theo keerden elk apart terug om de verdwaalde Hacker te lokaliseren. De Jossen zetten ondertussen hun tocht naar boven verder, maar hadden zich toch een beetje van pad vergist. Uiteindelijk herenigde het vijftal zich boven op de top. Dan volgde de heerlijke afdaling langs De Lijn, waar de Jossen eerder naar boven geklauterd waren.

Herman zijn concentratie zat niet echt top, want bij het inzetten van het blosoparkoers aan de brandweer, miste hij weer ei zo na het juiste pad.

Vanaf hier zochten we aansluiting naar Driehoeven. Al vlug bleek dat er op de terril veel energie verbruikt was en daarom heeft de kopman een stuk van het parkoers geskipped. We zouden het vervolg van de rit wat rustiger laten verlopen door de bossen en langs de vijvers van Hengelhoef en langs het golfterrein. De terugrit was via Meulenberg voorzien. Bij het beklimmen van de trap aan de Bosberg kwam Theo onzacht en erg pijnlijk in aanraking met een dikke uitstekende tak die verscholen zat tussen het gebladerte. Hier gaat hij nog een tijdje “plezier” aan beleven.

Voor de après hadden we het zonnig terras van ’t Zonnehof uitgekozen.