531 Timkensberg Waterschei

Er kwam een speciaal verzoek om in de voormiddag te gaan fietsen, omdat de temperatuur in de namiddag te hoog zou oplopen. Nooit eerder meegemaakt in april. Maar, je hoort ons niet klagen. Een blik op de website leerde ons dat het hoog tijd werd om Johan de Timkensberg te leren kennen. Vermits de Timkensberg niet bij de deur ligt, zochten we de kortste wegen richting Genk op. Uiteraard bleven we trouw aan ons principe om asfalt zo veel mogelijk te vermijden, alhoewel dat op dit traject niet gemakkelijk is. We passeerden langs de terril van Winterslag, deden het blosoparkoers aan de brandweer aan en reden door het activiteitbos aan het sportcentrum van Genk. De Timkensberg blijft een echte speeltuin voor mountainbikers. We hebben ons tientallen keren naar beneden laten lopen om dan telkens aan de andere kant terug uit de diepte te kruipen. Een van de bulten leent zich perfect om even met de wielen van de grond los te komen om dan enkel meters verder terug veilig te landen. De smarthphones werden bovengehaald om de acties te vereeuwigen. Via de mijn van Waterschei en het Thorpark reden we naar de nabijgelegen terril. Het ging nog even heerlijk op en neer over de heuvels en tussen de bomen op de track naar het vliegveld. In Zwartberg konden we zien dat Biomista stilaan vorm krijgt. De bouwwerf die in zijn laatste fase zit, is op 6 mei te bezoeken tijdens de open-werven-dag. Waarschijnlijk is een passage met de mtb voorgoed verleden tijd.

Langs de vijvers van Hengelhoef zochten we verfrissing, want de temperatuur was al aardig opgelopen. Vanaf Klein Hengel hielden we een stevig tempo aan, richting Den Dijk. Daar vonden we een mooi plekje met schaduw op het terras. Guido haalden zijn “leer” boven om ons nog eens met een Filou te laten klinken op zijn verjaardag. En die klank klonk zo mooi in de oren, dat we het nog eens overdeden. Naarmate het alcoholgehalte steeg, geen ook het niveau van de gesprekken de hoogte in. Om af te sluiten mocht er koffie zijn.