De Driesweg leek wel een kattenasiel, want heel wat Hackers hadden dat spreekwoordelijk beestje opgestuurd. Slechts 3 fietsende Hackers verschenen aan de start van de zoveelste zomerse rit. Theo had verkeerdelijk zijn truitje met lange mouwen uit de kast gehaald en zou het zich achteraf beklagen.
De rit startte door de veldwegen van Kolveren om dan naar de terrilresten van Houthalen te trekken. Langs de spoorweg tot aan de Vini’s en dan aan de andere kant terug richting Zonhoven. Na een snelle passage door het Vogelsanckbos werd de rit verdergezet langs de prachtige vijvers van het Heidestrand. Toen we de camping aan de hoofdingang verlieten, had Theo een nieuwe verbinding uitgedokterd naar de uitkijktoren. Vanaf dan volgden veel kilometers door het vijvergebied. Eerst de viskwekerijen en vervolgens de Platweyers, waar een zelden geziene hoeveelheid watervogels zich verzameld hadden. Na de vijvers zijn we over een lange rechte veldweg gereden die ons aan het Albertkanaal bracht. In plaats van het kanaal te volgen hebben we de eerste afslag richting Stokrooie genomen. Minder asfalt en een heel rustig wegje dat uitkwam in de buurt van ‘het Wit Kapelletje van de Bijstand’. Van daar zijn we naar Bolderberg gereden. Langs de waterput zijn we naar boven geklommen, want het was tot nu toe een volledig vlakke rit. Bij de terugrit zijn we opnieuw door het Vogelsanckbos gereden. Het was weer eens een mooie rit met een totaal nieuwe mix van gekende stukken.
Aan Den Dijk was het puffen op het goed gevuld terras, waar we konden genieten van een goed gevuld glas Ultimate Triple.