619 Waterschei

We werden al dagenlang verwittigd dat er een nat weekend zat aan te komen. Om die reden werd het voorstel gelanceerd om vrijdag op pad te gaan. Voor dit alternatief kwamen slechts drie Hackers opdagen; Herman, Johan en Theo. De rit werd een kopie van  onze trip naar Waterschei van 2 weken geleden. We waren toen met een zevenkoppig peloton, maar Herman en Johan maakten daar toen geen deel van uit. Opnieuw reden we via Hengelhoef en Labiomista naar het vliegveld van Zwartberg om daar aan de mooie lange track die onder andere over het talud loopt, te vertrekken. Toen we even later over de schuine flank van de terril fietsen, kwam Herman met een luide krak tot stilstand. Zijn vrijloop had het begeven. Een goed jaar geleden heeft hij nog al eens hetzelfde probleem gehad. En ook dit keer werd het euvel à la McGyver opgelost met een paar kabelbinders, zodat de onfortuinlijke Hacker rustig terug huiswaarts kon keren. Terwijl Herman zich richting Stalenstraat begaf, kreeg het overblijvend duo nog een paar mooie tracks onder de wielen. Op het eind moest er stevig geklommen worden, waarbij Johan zich letterlijk het snot uit de neus reed. Langs het oude kolenspoor ging het terug huiswaarts. In Winterslag hebben we toch nog effe Hal 11 meegepikt. Omdat Johan rond het middaguur een ouderlijke taak te vervullen had, werd er niet langer getalmd. Perfect getimed arriveerden we in Driesweg. Het grootste verschil met de vorige rit(ten) is dat wij afsloten zonder “après”.