Voor het eerst deze winter was de term “koud” van toepassing. Ondanks de meerdere lagen kleding had menig Hacker lange tijd (sommigen zelfs de hele rit) een gevoel van koude. Vooral de vingertoppen maakten duidelijk dat de lente nog niet in aantocht is. We probeerden ons eerst op de Teut warm te rijden. Later trokken we naar Meulenberg in de hoop dat we daar de temperatuur konden opdrijven door middel van een paar klimmetjes. Nadeel is dan weer dat je tijdens de afdalingen de warmte opnieuw uit je lichaam voelt wegvliegen. Aansluitend reden we naar de Plas van Kelchterhoef. Via de bossen van Kelchterhoef reden we langs het golfterrein naar Ten Haagdoornheide. De vrees dat de verzadigde bosgrond voor extreem veel gespetter zou zorgen, was ongegrond. Bij de passage aan een “schapenpoortje” stelde de kopman voor om een korte koffie/chocopauze in te lassen. Dat voorstel werd goed onthaald en iedereen volgde netjes richting Bruno’s foodcorner. Om aan de coronaregels te voldoen splitsten wij ons op in 2 groepen van 4. Geert zorgde nog voor een late verjaardagtraktatie. Toen we terug op onze fietsen klauterden hadden we nog een dikke 10 km te gaan.
Bij aankomst was de steeds aanwezige mist alweer wat dikker geworden en was de temperatuur opnieuw in de negatieve cijfers beland.