821 Vogelsanck Terlaemen Galgenberg

Zoals steeds kwamen de Jossen met de fiets naar de Driesweg. Zij wisten te vertellen dat een extra kledinglaagje best te verdragen was en vingerhandschoenen waren ook geen slecht idee.

De rit vertrok langs de kapel van Ten Eikenen naar het natuurgebied aan de Kolveren schans. We reden een eind langs de Laambeek, maar op het einde kwamen we voor een barier met extra smal poortje te staan. Zo smal dat het onmogelijk is om een fiets er tussendoor te wringen. Het was dan ook een heel gedoe om deze hindernis te nemen. We kunnen alweer een traject schrappen.

Omdat het al een tijdje niet meer heeft geregend waagden we ons langs het waterzuiveringsstation naar de terril van Houthalen. Een omgevallen boom versperde het pad maar er is ondertussen een bypass ontstaan. Hier zit echter een korte steile bocht in en dat vindt niet iedereen even leuk.

Aan het industrieterrein moesten we de steile helling op om op de oude spoorwegberm te geraken. Wij hoopten met de hulp van de motoren tot boven te rijden, maar dat was helaas ijdele hoop. Herman zijn fiets was bijna alleen, zonder berijder,  tot boven geraakt.

Aan de Vini’s zijn we 180° gedraaid en aan de andere kant aan de spoorweg via de bloso-pijltjes (BLOSO heet tegenwoordig Sport Vlaanderen, maar dat “bekt” niet zo mooi) terug richting Zonhoven gereden. Ons volgende doel was Vogelsanckbos. De boswachters zullen het niet graag horen, maar de duinen zijn daar ons centraal punt en dat zijn we verschillende keren gepasseerd.

Daarna kwam de Kluis van Bolderberg aan de beurt. Ieder paadje omhoog en omlaag. Omdat aan de vijvers van Terlaemen ook enkele paden werden afgesloten, zijn we onmiddellijk doorgereden naar het bos langs het circuit.

Daarna mocht de Galgenberg zeker niet ontbreken. Ons doel was om iedere helling en bijhorende afdaling minstens één keer te passeren en ik denk dat we daar best in geslaagd zijn.

Dan volgt een onvermijdbaar stuk asfalt om naar Stokrooie te rijden. Langs het Wit Kapelletje van de Bijstand door het Bolderdal reden we naar het Heidestrand. We zijn rustig de camping opgereden waar toch nog heel wat toeristen van de herfstzon kwamen genieten. Om af te sluiten zijn we rustig langs het vijvergebied gereden.