879 Zwartberg Nieuwe Kempen Waterschei

Noem het maar gewoon een ‘samenloop van omstandigheden’ als reden waarom er slechts twee Hackers kwamen opdagen bij de start. Jacky laat nooit een gelegenheid onbenut om naar Zonhoven af te zakken en hij was dan ook de enige die Theo kwam vergezellen. Deze laatste was enkele dagen eerder al eens in z’n eentje de natuur in getrokken en dat is dan telkens een gelegenheid om op zoek te gaan naar nieuwe paden of nieuwe verbindingen tussen gekende paden. Omdat de ‘GPS in bos en hei’ over twee weken een langdurige verplichte rust krijgt opgelegd en zijn maten niet wil zien verdwalen in de ongerepte natuur, heeft hij zichzelf de taak toegewezen om enkele mooie ritten op GPS te registreren. De hoofdregel hierbij is dat er een lus gevormd wordt waarbij er zo mogelijk geen kruisingen voorkomen. En een goed gedoseerde afwisseling tussen gezapige rechte paden en iets meer uitdagend werk is ook een basisregel.

De hoofdbestemming was het nieuwe parkoers in ‘Nieuwe Kempen’ en dan de verbinding naar Waterschei. We vertrokken langs de noordelijke kant van het toeristisch fietspad tot aan de ‘tweede brug’.  Het laatste deel was een nieuw pad dat langs de huizen passeert. Zo lieten we de weg vrij om straks bij de terugrit langs de zuidelijke kant van het fietspad de rit te eindigen. Via Klein hengel ging het richting Hengelhoef, door de bossen naar de vijvers. In Zwartberg zijn we in wijzerzin rond Labiomista gereden. Hier hebben enkele ooievaars een nieuwe thuis gevonden. Handig als ze de nieuwe woningen al helemaal voor u klaar maken. Er staan immers een aantal hoge palen met er bovenop het typische karrewiel. Alleen de afwerking ontbreekt nog, dat mogen de steltlopers voor eigen rekening nemen. Dan zijn we over het plateau van de oude mijnterril naar het vliegveld van Zwartberg gereden. Tegen de zuidelijke flanken van deze terril zijn ook wijnranken geplant, net zoals in Winterslag. En dan kwamen we op onze hoofdbestemming, het nieuwe parkoers van Nieuwe Kempen. Vorige keer hadden we een gedeelte overgeslagen, maar vandaag hebben we alles gereden. Het is in totaal ongeveer 2 km kronkelen en op en neer. De paden lopen al heel wat beter dan vorige keer. In Waterschei hebben we een heel eind rond de terril moeten rijden want ze hebben er kilometers omheining geplaatst, met als gevolg dat een aantal mooie tracks niet meer toegankelijk zijn. Enkel in het bos aan de oostelijke kant is het nog toegestaan om te fietsen. En toch hebben we op de kleine begroeide terril nog een weg naar boven gevonden die we nooit eerder hebben gereden. Voor de terugrit hebben we grotendeels het oude kolenspoor gevolgd dat eigenlijk helemaal terug naar Zonhoven loopt.

Omdat de Caprice even haar deuren, gesloten houdt, zijn we uitgeweken naar Den Dijk. Jos zat ons al op te wachten, André en Guido verschenen iets later ook ten tonele.