880 Melberg Zendmast Kattevenne Winterslag

Guido heeft zijn deel geleverd voor KOTK en sprong terug op de MTB. Voor Jacky was het de laatste rit op Belgische bodem, want hij gaat zijn actieterrein voor een drietal weken verplaatsen naar Spanje. Neem daar nog de kopman bij en dan heb je het gehad voor deze woensdagrit.

Het trio begaf zich naar Genk. In Winterslag reden we even door het Kriekelbos om dan verder vaart te zetten naar de paterskerk en Melberg. Op de Melberg kennen we ondertussen de mooiste tracks. Heerlijk bochtenwerk terwijl we overwegend afdalen.

Via Kolderbos ging de rit verder naar het Zillebos, beter gekend als ‘de zendlast’. De boomhakkers hebben zich blijkbaar naar hier verplaatst. Op sommige plaatsen was het een beetje zoeken om de weg te vinden tussen stapels takken en gevelde bomen. Maar we zijn er toch op de juiste plaats terug buitengeraakt. De rit ging verder naar Kattevenne. Op het mtb-parkoers werden we geconfronteerd met blauwe linten die ons deden vermoeden dat dit een wedstrijdtraject moet aangeven. We hebben het even gevolgd, maar toen we zagen dat ze ons naar de rock-gardens leidden, hebben we afgehaakt en hebben we de meer bescheiden paden gevolgd.

Aan de kunstmatige springschans zijn we even blijven kijken hoe een aantal skiërs en snowboarders door de lucht vlogen en allerlei capriolen maakten om dan op het zachte luchtkussen neer te ploffen.

Daarna volgde de Chinese muur. Op het einde werd ons pad geblokkeerd door enkele omgewaaide bomen en hebben we een nieuwe uitweg moeten zoeken. Dat viel uiteindelijk best mee. Omdat aan het Heempark door borden duidelijk aangegeven staat dat je er niet mag fietsen  hebben we iets moeten omrijden om aan de spiraalvormige fietsersbrug uit te komen. Daar zijn we echter niet over gereden. Het prachtige weer was erg uitnodigend om rustig door het Molenvijverpark te rijden. Daarna komen er onvermijdelijk een aantal kilometers asfalt om in Winterslag te geraken. Aan het sportcentrum en zwembad komen er nog wat bospaden aan te pas, overwegend op houtsnippers op de zogenaamde Finse piste. Eenmaal aangekomen in Winterslag waren we dan ook blij dat we nog even over de terril konden rijden. Vanaf nu ging alles terug offroad tot in Zonhoven.

Op het terras van de Caprice zat Herman ons op te wachten. Het was al een tijdje gelden dat we hem nog hadden gezien, van voor de Paasvakantie. Samen fietsen zit er voor hem voorlopig niet in, samen iets drinken vormt geen probleem en dat hebben we dan ook gedaan.