894 Waterschei Timkensberg Winterslag

Er zijn zo van die plekjes waar we niet vaak komen, ondanks dat ze toch de moeite waard zijn. De Timkensberg is er zo eentje. De reden dat we die locatie niet zo vaak met een bezoek vereren, is de afstand, want de teller eindigt steevast ergens rond het getal 50. Met onze e-bikes zou dat geen probleem meer mogen zijn. De trip naar de Timkensberg combineren we altijd met Waterschei en dat zou vandaag niet anders zijn.

Onze weg naar Genk liep over de Teut, Klein Hengel, dan naar bossen en vijvers van Hengelhoef om dan de oversteek te maken naar Zwartberg met Labiomista.

De kopman had een nieuwe klim in gedachte op de kleine terril van Waterschei, maar een witte terreinwagen met groen logo deed ons besluiten om dat plan af te voeren. Wij zijn dan braafjes rond de omheining gereden om uiteindelijk aan de overzijde op reglementaire wijze de terril op te rijden. De nood aan regen is hier ook groot. Vooral op de afdalingen was het oppassen geblazen op de droge stoffige ondergrond.

Via het THOR-park zijn we dan naar de Timkensberg gereden. Het is altijd leuk om hier de kuilen in te duiken, maar we zijn een paar keer flink in de remmen moeten gaan omdat er boomstammen over het pad lagen.

Na de Timkensberg volgen er onvermijdelijk een aantal kilometers over asfalt, met een kort intermezzo over de Finse piste aan het sportcentrum.

Omdat we de terril van Waterschei niet op konden, hebben we dat tijdens de terugrit gecompenseerd met een klim op de terril van Winterslag. Langs “deux sjevoo” naar boven en dan hebben we een rondje gereden op het grote plateau.

Via Zonhoverheide en de Schemmersberg zijn we terug naar Zonhoven gereden.