942 Bokrijk

Een e-mtb is een prachtig ding, maar al die moderne technologie en elektronica is wel onderhevig aan allerlei mogelijke defecten. En dat hebben we de laatste tijd allemaal al kunnen ondervinden. Guido werd deze week goed bediend met een nieuwe motor, maar nu wou de batterij van JOSke niet volledig vollopen en Theo had vorige rit vroegtijdig de strijd moeten staken wegens een kapot achterwiel. Theo heeft noodgedwongen zijn cube van stal moeten halen om de opgedaagde Terrilhackers te gidsen. Eerder deze week hadden Guido en Theo al eens een rit gedaan met de “oude” mtb en vandaag werd grotendeels hetzelfde traject gevolgd, zij het met hier en daar een klein technisch extraatje.

Via de Teut reden we naar Molenheide. Omdat Theo het zonder motor moest doen werden de hoogste heuvels door los zand gemeden. In het bos aan Ter Heide slingerden wij ons door de bochten om zo naar Bokrijk te rijden. Eerst toerden we door de bossen, dan reden we een paar kilometers parallel met de spoorweg tot aan het stationnetje van Bokrijk om dan langs de vijvers de trip verder te zetten naar de KIDS en Heksenberg. Uiteindelijk moesten we een tweede maal door Bokrijkse bossen om terug huiswaarts te keren.

Tijdens de rit van maandag hadden Theo en Guido zich op onbekend terrein gewaagd. Op het Hengelsbroek is er een tijdje geleden een houten slagboom geplaatst waarlangs we nooit eerder gepasseerd zijn. Dat wekte al verschillende keren de nieuwsgierigheid van Theo en maandag zijn Guido en Theo er op verkenning geweest. Het eerste deel was goed berijdbaar, maar dan reden we even vlak langs de Roosterbeek waar we onze weg moesten zoeken om het droog te houden. Uiteindelijk kwamen we op een soort verlaten weiland terecht. In eerste instantie konden we ons niet oriënteren, maar een wandelaar met hond trok onze aandacht en maakte duidelijk dat er achter de struiken een bewandelbaar en dus ook berijdbaar pad moest zijn. We waren uitgekomen op de track die we al honderden keren gereden hebben aan de noordzijde van het fietspad tussen de eerste en tweede brug. Toegegeven, het was geen spectaculaire ontdekking, maar we waren toch een beetje verrast dat we daar terecht kwamen. En vandaag nam Theo zijn metgezellen opnieuw mee voorbij de bewuste slagboom. Jos en Johan moesten meteen bekennen dat ze hier nog nooit geweest waren, maar Jacky beweerde met veel overtuiging dat hij daar enkele weken eerder ook al geweest was, wat bij zijn medehackers op ongeloof stuitte. En toch bleef hij volhouden dat hij daar al geweest was, samen met JOSke en Guido. Hoe hard hij ook beweerde dat hij daar al geweest was, hij kon de rest niet overtuigen. Temeer omdat het voor Guido vorige maandag ook totaal onbekend terrein bleek te zijn.

In de Caprice werd de discussie verdergezet en de smartphones werden geraadpleegd om de ritverslagen en STRAVA te raadplegen. En wat bleek: Jacky was op 25 januari, toen Theo thuis zat met buikgriep en Guido moest afhaken omdat zijn motor begon te sputteren, samen met JOSke voorbij dezelfde slagboom en door hetzelfde weiland gereden. J & J hadden per toeval, onwetend nieuw terrein aangesneden. Zo heeft ene Columbus ooit Amerika ontdekt. Bij deze een terecht eerherstel voor onze senior.