966 Maten Kauwbos

Op speciaal verzoek van Jacky werd het een rustige rit en werd elk risico op valpartijen tot het absolute minimum beperkt. Hij gaat ons immers voor een drietal weken verlaten en trekt voor de tweede keer op twee maanden tijd naar de baai van Rosas.

We zijn rustig via Molenheide, Zonhoverheide en Boxbergheide naar de Maten gereden. Daar hebben we de nieuwe track door het Diepenbekerbos in de andere richting gereden. Voor Jos was het een nieuwigheid. De andere konden vaststellen dat de vegetatie al wat dikker in het blad stond dan een paar weken geleden en dat jonge scheuten hun kopje  lieten zien. Benieuwd hoe het er hier over een paar maanden gaat uitzien. We moesten ook vaststellen de west-oost richting beter loopt omwille van het nemen van de bochten. In de buurt van ’t Kneip zijn we de bossen ingedoken en langs de lange dreef naar het stationnetje van Bokrijk gereden.  De trip door de Bokrijkse bossen brachten ons naar de Kauwbosstraat. De ‘toeristische weg’ is opgebroken en heeft plaats moeten ruimen voor een belevingspad. Mijn wil er de natuur in zijn oorspronkelijke staat herstellen met als hoofddoel enkele zeldzame  amfibieën alle overlevingskansen te geven. Opvallend zijn de omgekeerde eikenbomen die met de stam in de grond steken en waarvan de wortels van plaats gewisseld zijn met de kruinen. Zij moeten als ‘landmarks’ de aandacht trekken. Wij hadden vooral interesse in de gravelpaden die de Kauwbosstraat kruisen en een verbinding maken met de Wiekstraat. Er is een vijver met vlonder en picknickplaats aangelegd. Even hebben we halt gehouden bij een grote hoop gele zand waar oeverzwaluwen hun intrek hebben genomen. Het was mooi om te zien hoe zij constant af en aan vliegen en in hun nesten wegduiken en opnieuw tevoorschijn komen. Als alle gravelpaden hier optimaal benut worden kom je aan een tiental kilometers.

Daarna hebben we een heel ongebruikelijke weg gevolgd langs het vliegveld van Kiewit. Ooit was hier het allereerste vliegveld van België, opgericht in 1908 en officieel ingehuldigd op 15 mei 1910. Wilbur Wright, de vader van de vliegerij was er erelid. Na de eerste wereldoorlog stierf het een stille dood maar in 1933 werden de vliegactiviteiten hervat. Het vliegveld is gelegen op grondgebied Hasselt, maar het is eigendom van de gemeente Zonhoven.  In 1973 hebben enkele leden hun spaarcenten bij mekaar gelegd om een eerste zweefvlieger aan te kopen. Dat vijftigjarig bestaan wordt dezer dagen feestelijk herdacht. Het was er dan ook een drukte van jewelste. Tientallen zwevers lagen in de aanpalende weide lichtjes hellend en op één vleugel steunend hun beurt af te wachten om met de lier op hoogte te worden gebracht.

Vanaf het vliegveld zijn we over de gewone wegen naar de Caprice gereden. Hierbij passeerden langs Theo zijn geboortestreek, waar hij in zijn jeugdjaren honderden stiekeljengskes (stekelbaarsen) gevangen heeft in de Slangebeek.