1037 Teut Tenhaagdoornheide Hengelhoef

Vier Terrilhackers zaten een week in Spanje en vertoefden daar vooral in het bergachtig gedeelte. Ze hebben daar 7 prachtige ritten afgewerkt en om en bij de 7000 hoogtemeters verteerd. Voor de thuisblijvers was de fietsactiviteit in die periode waarschijnlijk heel beperkt tot nihil gebleven. Bovendien kregen we de laatste week een onvervalste regenweek cadeau zodat de mtb’s een extra rustweek kregen.

Zaterdagnamiddag zou het droog blijven en met een beetje geluk zouden de schaarse zonnestralen de temperatuur opdrijven tot in de dubbele cijfers. Bij de start was daar niet veel van te voelen. Lange broek en warm shirt met lange mouwen waren geen overbodige luxe. Bovendien was het de vraag in hoeverre de regenbuien in de grond waren gedrongen. Dat laatste bleek mee te vallen. Zeker op de Teut en ook in het bos van de Pleinstraat hadden we geen last van nattigheid. Dus konden we met een gerust hart de E-314 oversteken en de trip verderzetten op Tenhaagdoornheide. In de bossen van Kelchterhoef was het andere koek. We kwamen daar een paar keer aan een verzopen land terecht. Gekende plaatsen waar er al eens een plas durft te verschijnen waren nu herschapen tot een heuse vijver waar totaal geen doorkomen aan was. Dit hebben we nooit eerder gezien. Uiteindelijk hebben we dan tot een min of meer droge doorgang gevonden om Kelchterhoef te verlaten en ons terug richting Tenhaagdoornheide te begeven. Aansluitend reden we dan naar Hengelhoef. Een toerke rond de vijvers viel best mee. Zeker toen de donkere wolken plaats ruimden voor de zon die haar deugddoende stralen op ons losliet. Johan, die al een tijdje niet meer op zijn mtb had gezeten, kon daar kennismaken met een paar nieuwe tracks in het bos en langs het fietspad nabij Essers. Hierbij bieden wij ook onze oprechte excuses aan aan de fietser die aan de rand van het bos zijn blaas stond te ledigen. Wij zijn wel meer gewoon, want meestal zijn het medemensen van het andere geslacht die in gehurkte houding in het bos plaatsnemen.

Iets voorbij het middaguur arriveerden wij samen met Jos N. aan de Caprice waar een zonnig terras ons uitnodigde om plaats te nemen. Dat hebben wij dan ook gedaan. Af en toe kroop de zon effe achter een wolk om ons te plagen en ons er aan te herinneren dat het nog geen zomer is, maar het bier en de koffie smaakten er niet minder om. Bovendien werd dat allemaal bekostigd door onze jarige voorzitter.