1044 Teut en omgeving

Dreigende grijze wolken, onheilspellende weerberichten, de grote leider die belet is, twijfelende deelnemers, kortom niet de beste omstandigheden om een rit aan te vatten. Maar finaal vonden Jackie en Joske het de moeite om het risico alsnog te nemen en zich te verplaatsen richting de Driesweg. Guido nam het duo op sleeptouw. Gelet op zoveel onzekerheden werd geopteerd om maar in de buurt te blijven zodat we twee mogelijke schuiloorden hadden ingeval van felle regen namelijk de camping en de Caprice. De Teut doorkruisen in alle mogelijke richtingen gekoppeld aan het bos aan de Pleinstraat is goed voor ruim 17 kilometer droog parcours en zo gebeurde. Vervolgens werd de oversteek gemaakt naar de Holsteen, de Kuil en Molenheide als plots de eerste miezer uit de hemel dwarrelde. Guido stelde voor om de regenjasjes boven te halen maar er werd (nog) niet geluisterd. Kilometer na kilometer werd afgemalen maar langzaam maar zeker veranderde het gemiezer in enkele stevige druppels. We namen de vlucht vooruit naar het bos om onder de bomen toch maar wat extra regenkledij aan te trekken. Eenmaal terug op de fiets richting Winterslagse bossen en Schemmerberg was de bui al heel snel over en werden we meer nat van het water op overhangende takken en struikgewas dan van de regen. Zodra de 40 kilometer op de teller stonden en iedereen een voldaan gevoel had,( het alternatief voor deze rit was immers lui in de zetel liggen en niks doen) trokken we richting de Caprice vanuit de overtuiging dat we wel een pint en een koffie verdiend hadden. En zo geschiedde. Bovendien waren we goed op tijd terug zoals afgesproken want Theo zou ons rond het middaguur vervoegen en  Guido moest tijdig in de garage zijn. En zo viel alles toch weer in zijn juiste plooi en hadden we ondanks alles toch maar weeral genoten van wat moeder natuur en Tiziana te bieden hadden.