1047 Teut Molenheide Winterslag Holsteen

8 maanden regen, niemand die daar echt vrolijk van wordt al is het ook geen excuus om de fiets aan de haak te laten hangen. Anderzijds is het zo dat fietsen net wat plezanter is als de zon schijnt en het parcours er wat droger bij ligt. Maar niet alles verloopt altijd zoals een mens het zich wenst .  Woensdagochtend was het even droog en er was dus geen reden om de mtb werkloos achter te laten … of toch? Joske koos eieren voor zijn geld en trok naar de zon van de Farao’s, Jackie bracht zijn fiets binnen voor herstel , Theo wilde de aangekondigde wind gebruiken om zijn nieuw waterspeelgoedje uit te proberen, Herman had zijn zinnen gezet op een wandeling op de Terril van Beringen en zodoende bleef enkel Jos en Guido van de harde kern over. Zij vertrokken om 9.30 u aan de Driesweg richting de immer droge Teut, breidden er nog wat kilometers aan in de Gemeentebos en in het bos aan de Pleinstraat en konden met 16 km op de teller de oversteek maken richting Holsteen. Bij het verlaten van de Teut richting eerste brug waren er echter veel plassen te trotseren op een stuk weg dat normaliter altijd droog ligt.                                                                                            Rondom  de Kuil en Molenheide  liggen er dan weer voldoende droge paadjes,  maar nu en dan kwam de nattigheid van overhangende takken, van de wildgroei van Vogelkers. Bovendien was het er opletten geblazen want heel veel paadjes waren er uitgeregend, uitgespoeld en vertoonden diepe gaten. Een schoolvoorbeeld van erosie.                                                                                                                  De kilometers dikten echter aan terwijl we nog even de oversteek maakten richting Winterslag en de Zonhoverheide om dan terug de Wagemanskeel over te steken richting de Zonhovense duinen. Groot was onze verbazing toen we van het fietspad afweken naar de duinen , en  we zagen dat het begin van het paadje verdwenen was en plots deel uitmaakte van een nieuwe vijver. We moesten dan maar rechtdoor, rechtaan door de heide om op de duinen te geraken. Hier werden nog wat rondjes op en af gereden zodat er uiteindelijk 41 kilometer op de teller stond (in feite een morele verplichting om minstens 40 km te fietsen) en we maar besloten om onszelf te trakteren in de tent van het terras van de Camping. Zo geschiedde, een Hapkin en een koffie, het gebruikelijke tarief op camping Holsteen, werden genuttigd en dan trokken we, goed op tijd en redelijk proper huiswaarts. De overvloedige en aanhoudende regen had ons wederom niet kunnen beletten om toch te fietsen.