111 TT Peer-Wijchmaal

Bij aankomst in Wijchmaal, kwam het ons weer helder voor de geest. Hier waren we vorig jaar ook geweest. We doken haast onmiddellijk de velden in. Aanvankelijk was het parkour nog vlakjes en rechttoe rechtaan. Goed om op temperatuur te komen. Alhoewel dat niet echt moeilijk was met het heerlijke zonnetje erbij. De thermometer haalde net niet de 20°C. Toen we in Hechtel de grote baan overstaken, begon de pret. Kilometers en kilometers door de bossen op kronkelende paden die stevig op en neer gingen. De Hechtelse duinen, waar Jacky een stuk jeugd heeft doorgebracht, blijven voor de Hackers nog steeds een leuke speeltuin. Ik vond het zelfs een beetje jammer dat de bevoorrading na 17 km de pret verstoorde. Maar niet getreurd. Het was maar een korte onderbreking, want in het tweede deel kregen we nog meer van dat voorgeschoteld. Even verlieten we de bossen om via een asfaltweg een andere speeltuin op te zoeken. Op dat stukje asfalt waar de wind recht op de knikker blies, werden we voorbijgestoken door enkele cyclocrossers. Het tempo werd stevig opgedreven zodat we in hun wiel konden hangen. Dat hadden zij voordien trouwens ook met ons gedaan.
Opnieuw zochten we de kronkelende bospaden op waar geen eind aan leek te komen. Theo moest er even bij gaan liggen toen een voorligger een bocht miste en de doorgang blokkeerde. Dat zou even later trouwens nog eens gebeuren op een klein onnozel zandheuveltje waar enkele uitstekende wortels de boosdoeners waren. Een gekneusde elleboog tot gevolg.
Dit is zeker een TT om te onthouden. Vanuit onze heimat vertrekkend kunnen we dat laten aansluiten op een toerke Zolder en Koersel. Iets voor de volgende zomer.
De namiddag werd afgesloten in de lawaaierige voetbalkantine met Grimbergs vocht.