148 Winterslag

Tijdens de eerste helft van de rit was Molenheide ons actieterrein. Het ging er vanaf het begin al vrij pittig aan toe met van die korte steile klimmetjes die toch wel beginnen door te wegen als je ze kort na mekaar krijgt voorgeschoteld.
Terwijl we richting Boxberg reden, konden de motoren even terug tot rust komen. En dat was nodig, want de terril van Winterslag lag te blinken in de zon. Vorige maand waren we , omwille van de gure stormwind , niet tot de top gereden. Ons laatste bezoek op het hoogste punt dateerde al van begin december. Er werd terug afgedaald langs de westkant. Flip zou ons vanaf dan langs een paar nieuwe paden gidsen. Eigenlijk paden in wording. Op sommige plaatsen ligt de ondergrond er nog erg losjes bij, waardoor de banden weinig grip hebben. Enige stuurvaardigheid is nodig om zich door de korte bochten te kronkelen.
Via de bossen van Hengelhoef ging het terug huiswaarts.
Terwijl wij onze fietsen parkeerden aan de QV, kregen we van Paul een belleke met de melding dat hij vlakbij de QV stond. Wij twijfelden er geen seconde aan dat hij de waarheid sprak, want aan de overkant van de weg herkenden wij de blauwe striping van ons hackerstenue.
Toen de tassen en glazen ongeveer leeg waren, ontdekte onze voorzitter Rosascompaan Ron die aanstalten maakte om in zijn “buske” te stappen. Hij was snel overtuigd om onze groep te vervoegen. Er werd al hardop gedroomd over de volgende Rosaseditie.