176 Zolder

De wolken die ’s morgens nog zorgden voor enkele heuse stortbuien, zijn helemaal van het toneel verdwenen als we ’s middags als kwartet het veld in gaan. De lucht kleurt zuiders blauw en de temperatuur zit aan de limiet van het aangename. Langs de weilanden van Kolveren snuiven we de geur binnen van het hooi dat door een oldtimertraktor wordt gekeerd. De schaduw van de bomen brengt heerlijke verkoeling. Op de vijvers beginnen de bloemen van de waterlelies vorm te krijgen.
In Lillo zijn we even op zoek geweest naar een nieuwe doorsteek door de weilanden, maar na een dikke km werd onze ontdekkingstocht stop gezet door een hoge draad.
Na een passage door de bossen in de achtertuin van onze webmaster, stonden we aan de voet van de terril van Zolder. Het was bijna 3 maanden geleden dat we hier nog geweest waren. Langs de linkerflank, waar we de geur van sterk ruikende kruiden konden binnen snuiven, zijn we naar de top gereden. Het uitzicht op de top was schitterend. We zijn een beetje afgedaald om dan iets verder terug te klimmen en langs de noordelijke kant terug naar beneden te rijden. De talrijke dikke stenen en betonblokken gaven ons een echt “berggevoel”. Dan zijn we daar op zoek gegaan, naar andere paden. Webmaster had eerder met zijn ega ergens te voet een afdaling gedaan, die we nu met de fiets zouden beklimmen. Dat bleek een foute inschatting. Met de fiets aan de hand was het al een hele klus. Het resultaat was wel dat we een tweede mooie afdaling kregen aangeboden.
Op de vraag of er iemand zin had om nog een track terril te doen, kwam geen antwoord. Zo zie je maar hoe men veel kan zeggen, zonder iets te zeggen. De rit ging verder naar de Koerselse bossen om dan achter Remo door naar Helchteren te rijden. Even en stuk toeristisch fietspad om het tempo wat op te drijven. We zijn dan verder via de klassieke weg; Helchteren, Kelchterhoef, uitgekomen aan de Genaderse Molen.
De teller wees al ruim 45 km aan. Tijd om een terrasje te doen. Omdat de Plaza en QV hun deuren gesloten hielden, zijn we uitgeweken naar de Kwint. Ook hier hebben ze Choufkes en ferm kommetjes pindanoten. Guido kreeg op het terras plots opvallend vrouwelijke aandacht. Onze webmaster had de avances van het dametje eerder al afgewezen. Toen waagde onze voorzitter volop zijn kans. Met pindanootjes wist hij het dametje naar zich toe te lokken. De andere terrasgangers zagen het schouwspel gniffelend aan. De oude snoeper. Hij lust zelfs een jong kippetje. Toegegeven, ze zag er best knap uit, met haar bruinzwart gevlekte veren en schattige rode kam.