193 Zolder Beringen

De surfende Hackers moesten dit weekend een moeilijke knoop doorhakken. Zondag is er de jaarlijkse Ter Dolen fietshappening, waarbij we de unieke gelegenheid krijgen om de terril van Beringen in de statistieken te laten noteren. Maar er werd ook veel wind voorspeld en dat laat een surfer niet graag nutteloos voorbij waaien.
Maar problemen zijn er om opgelost te worden, en dat zou ook dit keer niet anders zijn. Wij zouden zaterdag vertrekken bij de webmaster en zo een weg zoeken richting Beringen, in de hoop daar de geliefde steenberg te kunnen beklimmen. De verkenningsrit van Jos en Jacky enkele weken geleden, zou de basis zijn voor deze rit.
Bij de webmaster vertrok het vijftal voor een opwarmingsrondje door de bossen, om al na amper 5 km aan de klim van de terril van Zolder te beginnen. Aan een rustig tempo, want we hoopten op nog meer klimwerk in Beringen. Via de noordelijke flank werd terug afgedaald. Enige voorzichtigheid was nodig, want door de aanhoudende regen van de voorbije dagen lagen de talrijke dikke stenen er spekglad bij.
Eenmaal terug op lager niveau ging het richting Koersel en Stal. De Vossenberg blijft daar een leuk stuk dat we niet mochten missen. Toen we na het eindeloos ronddraaien terug de juiste richting hadden gevonden, werd er koers gezet naar Beringen. Wij arriveerden op de plaats waar het terrilparkoers normaal eindigt. Theo trachtte nog even zijn medehackers te overhalen om het traject in omgekeerde richting te rijden, maar dat voorstel werd niet juichend onthaald. Dan maar op zoek naar alternatieven. Een tamelijk vlak stuk bracht ons bij een bekende afdaling, waar vangnetten moeten voorkomen dat een uitschuiver eindigt in het ziekenhuis. Theo ging te voet op verkenning. Met de fiets aan de hand, langs geïmproviseerde trappen, klommen we naar boven. Het was zeker de moeite waard, want we werden beloond met een mooi technisch parkoers dat ons weer een niveau hoger bracht. Vanaf daar liep er een matig hellende kiezelweg tot op de top. Dan was het even zoeken naar de beste paden om terug af te dalen, maar uiteindelijk zijn we allemaal veilig terug beneden geraakt. Ons doel was bereikt! We konden de terugrit aanvatten. Grotendeels over dezelfde paden waarlangs we gekomen waren. Hier moet speurwerk nog een oplossing voor vinden.
In ’t Boske stond een nat terras ons op te wachten. Maar door enkele druppels laten echte Terrilhackers zich niet afschrikken. De Triples werden geserveerd. Voor Jacky mocht het een pint zijn. Op aanraden van de waardin werd het een 33, zodat het verbruikte volume op hetzelfde niveau bleef. Er werden weer leuke onderwerpen aangesneden. Blijkbaar hangt daar iets speciaals in de lucht.
Toen we terug huiswaarts vertrokken, begon het lichtjes te druppelen. En maar goed ook, want zo besefte onze voorzitter plots dat hij zijn rugzak met regenjas in het etablissement had laten hangen.
Voor Jos was dit een thuiswedstrijd. De anderen hadden nog wat kilometers voor de boeg. Theo en Guido zochten de offroadpaden op en besloten nog even een ommetje te maken via de resten van de terril van Houthalen. Zo maakten zij er hun mini-triple (van het Zwarte Goud) van.