223 Teut

Na de ploeterpartij van woensdag was het bang afwachten of het weer zich zou herpakken. De dag voordien blies een stevige wind de ene na de andere hoogzwangere regenwolk over onze contreien. En deze bevielen dan ook nog boven onze hoofden.
Zes Terrilhackers hadden zich ingeschreven voor de tocht. In laatste instantie koos JOSke er voor om sneeuwballen te gaan gooien in les Hautes Fagnes, zodat we met 5 vertrokken.
We zijn meteen de meest zanderige plaatsen gaan opzoeken om ons te vergewissen van de toestand van het ‘wegdek’. Dat werd goedgekeurd. Het lag er voortreffelijk bij. Hier en daar een plas die we vakkundig trachtten te ontwijken.
We zijn nog eens in de schapenweide nabij de vroegere waterput gaan rondtoeren. Herman wist ons te vertellen dat dit de ‘kloetenberg’ wordt genoemd. Misschien iets gemakkelijker om te onthouden. We hebben Herman ook op de hoogte gebracht van het inwijdingsritueel voor nieuwe Hackers. Het ‘Roet wijerke’ is voor hem alleszins niet onbekend. Alhoewel hij moest bekennen dat hij het tijdens een voorbije zoektocht niet heeft kunnen vinden. In Januari zal hij het geweten hebben.
Op zeker moment zagen we een Terrilhacker in korte broek tegen een heuvel opklimmen. Dat kon alleen Marc B. zijn. We hebben hem kunnen overtuigen om met de groep aan te sluiten, zodat we uiteindelijk toch met zes waren.
We hebben vooral op Molenheide rondgereden, want daar waren de paden heel netjes. Even zijn we de toeristische weg overgestoken om in de bossen van Winterslag en Zonhoverheide de nodige kilometers te vergaren.
Marc die duidelijk wat training mist, trachtte moeizaam het tempo te volgen. Vanaf kilometer 30 begon zijn lampje alsmaar zwakker te branden, maar puur op karakter heeft hij de 41 km vol gemaakt. Ferm!
Terwijl Marc richting Ter Donk afsloeg, parkeerden wij ons vervoermiddel aan de QV. Daar konden wij genieten van de prestaties van de veldrijders. Onze prestatie beperkte zich tot het klinken met de glazen, . . . en het drinken ervan.