230 Ten Haagdoornheide Kelchterhoef

We hadden de TT van Beverlo met stip aangekruist. Ook al was het maar om nog eens op de terril van Beringen te kunnen. Bovendien was er voor iedere deelnemer die de top aandeed een drankje voorzien. De weergoden hebben ons echter van die plannen doen afzien. Op het mountainbikeforum kondigde men moddertoestanden aan.
Het zou dus weer eens een tocht over de zandgronden worden. Omdat het de hele zaterdag had geregend, had de tracker zijn hersenen extra gepijnigd om zeker alleen de droge plaatsen aan te doen. Soms was een stukje asfaltweg nodig om een modderpoel te ontwijken.
De rit zou zich grotendeels op Ten Haagdoornheide en Kelchterhoef afspelen. Na 1,5 uur fietsen was de zon er zelfs in geslaagd om zich doorheen de grijze nevelige massa te branden, wat zowaar mooie zichten opleverde, vooral boven op de duinen van Kelchterhoef. Bij een tweede passage op de hoogste duin van Midden-Limburg, kneep de tracker plots zijn remmen dicht en toverde een klein groen plat flesje uit zijn rugzak, het medicijn der medicijnen. En bij puur toeval had de voorzitter enkele kleine medicatiepotjes binnen handbereik. Het was dan wel geen terril, maar geklonken werd er. Een toevallige passant kreeg prompt een fototoestel in zijn handen gestopt met het vriendelijk verzoek het hackersgezelschap te vereeuwigen. Die daad werd gehonoreerd met eenzelfde dosis medicatie. Het resultaat hiervan is elders op deze website te bezichtigen.
Uiteindelijk hebben we 42 km rond gemaakt om netjes en proper in de Plaza ter verschijnen. Omdat de keet vol was, trokken we naar het overdekte terras à la kerststal. Gezellig Hackers onder mekaar, rond het warme stoofke met een tas koffie of choco. De medicatie hadden we al gehad.