254 Teut Molenheide

Als iemand grillen heeft, wil dat zeggen dat die niet weet wat hij wil. Zon, regen, hagel, wind, … blijken mekaar in april constant te willen verdringen. De maand had op haar eerste dag haar naam alle eer toegedaan. Probeer u daar maar eens op te kleden. Lange of korte broek, met of zonder regenjas. Na amper 1 km kregen we een heuse hagelbui te verwerken. Toen Guido zijn jasje uit zijn rugzak had gefrutseld en rond zijn brede torso had gedaan, was de bui alweer voorbij. Even later mocht dat kleine textiel terug rugwaarts. De zon zou zelfs geregeld van de partij zijn. De enige constante was de wind. Die leek soms uit alle richtingen tegelijk te komen.
De eerste helft van de rit speelde zich helemaal af op de Teut. Maar liefst 21 km hebben we daar rondgetoerd. We zijn nog eens op de Kloeteberg geweest. De heuvelachtige paden hebben we in beide richtingen doorlopen. De zandwegen waren droog, maar liepen erg zwaar. Als het dan ook nog eens bergop gaat tegen de wind in, voel je de kracht uit de benen weg vloeien. Het was kloete !
Na het bezoek aan de Teut ging het richting Molenheide. Op de open vlakten had de wind helemaal vrij spel. Om het leed wat te verzachten, zouden we het laatste deel wat vlakker houden. Helemaal vlak is in deze regio natuurlijk niet haalbaar, maar de steilste stukken lieten we links liggen en dat scheelt ‘m toch een slok op de borrel.
Borrels kwamen er in de QV niet aan te pas. Jos en Guido beslisten onmiddellijk om over te gaan op de zomerse dranken. Voor Jacky een recuperatiedrank onder de vorm van een Cécemelleke. Herman waagde zich aan de drank van de maand. Een stevig biertje waarop hogere graden af te lezen stonden dan op de thermometer aan de overkant van de straat. En vermits je, figuurlijk, op 1 been niet goed kan staan, liet hij nog een tweede exemplaar inschenken. Gevolg: op 2 benen staan werd zelfs moeilijk.