260 Teut Winterslag

Donder en bliksem, hagelstenen slaan tegen de ruiten als ik aan dit verslag begin, we hebben geluk gehad, Jackie, Joske en ikzelf. Het was de juiste beslissing om vanmorgen te gaan fietsen en niet te wachten tot deze namiddag. En al was de start wat moeizaam en onduidelijk, het was best een leuke rit, ook al was het een klassieker, ook al ontbraken er enkele hackers omwille van surfgoesting en andere verplichtingen.  De Teut, getooid in frisse lentetinten van vers bladgroen, tenminste alles wat niet gekapt is, vervolgens Holsteen,  de Winterslagse bossen,  de terril van Winterslag, jawel hij is binnen voor de maand mei, de terril, al moeten we toegeven dat de top onbereikbaar en onverantwoord  was vanwege gevaarlijke en hard waaiende zuid, zuidwesten wind.  Dan maar het mtb parcours in de buurt van de terril erbij genomen en het nieuwe parcours dat weldra ingenomen zal worden door de firma Essers (zonde voor vooral Filip, het is een nochtans prachtig en intens stukje). Via duinen en Holsteen  ging terug naar Zonhoven centrum. Onderweg had ieder zijn deel van het kopwerk gedaan, Joske had de Teut geëxploreerd, Jackie de Winterslagse bossen, zodoende was de terugrit voor mijn rekening en moest de brede torso iedereen uit de wind zetten. Ter hoogte van de Quo Vadis waren de gebruikelijke 40 km binnen en vermits er nauwelijks volk aanwezig was in de zaak voelden we ons verplicht om dit bedrijfje overeind te helpen houden. Koffie, choco en medicament smaakten als altijd, geweldig goed dus. Lies en Prosper hadden nog wel wat geprotesteerd onderweg maar al bij al was het een meevaller over de hele lijn. Laat ons hopen dat ze ook in Kessenich de juiste wind hadden, het goede zeil en de snelle plank, of zouden de onweersbuien ook daar roet in het eten gegooid hebben. Inmiddels pakt  Joske  zijn valies voor Portugal, zit Jackie straks in de Ardennen en kunnen de anderen ook  al beginnen dromen van de Moezel, maar zaterdag zal er nog wel eerst een ritje zijn