261 Teut Zonhoverheide

Na 4 schitterende dagen in de Moezelstreek, was het toch weer even wennen aan een totaal ander parkoers. Geen keisteile klimmen, maar heen en weer gekronkel tussen bomen en struiken en stoempen om door het losse zand te geraken. Men had voor deze dagen veel regen voorspeld, maar daarvan is niet veel te zien geweest. De natuur snakt naar water. Op plaatsen waar men altijd om de plassen heen moet fietsen, was nu geen druppel te bespeuren.

Het begon op de singletrack naast het fietspad richting Teut. Dan hebben we een 4-tal km gekronkeld  door de bossen nabij industrie-noord. Daarna hebben we de lange stroken op de Teut een voor een afgewerkt. Op een technische track te noorden van het fietspad, sloeg Jacky zijn ketting dubbel, met als gevolg dat er een kronkel in zat die niet echt gezond oogde. Het euvel werd deskundig opgelost.

Vervolgens ging het richt Klein Hengel, waar een hele kolonne witte terreinwagens langs de weg geparkeerd stond. Volgens Guido hielden de groene jongens een bosspel. We zouden ons best braafjes op de toegelaten paden houden.

We zijn een heel eind door de zandvlakte van de Slemmerberg gereden. Voor de webmaster was dat een stuk onbekend terrein. Zo arriveerden we op Zonhoverheide, waar we enkele heuvels bezocht hebben, maar vooral veel door de zavel geploeterd hebben.

Het werd stilaan tijd om terug huiswaarts te keren, want onze voorzitter moest op tijd terug zijn. Bij aankomst aan de QV hadden we de vereiste 40 km op de teller en was er nog tijd voor een verfrissend drankje.