288 Kelchteren

Een onverwachte verschijning in de Driesweg in de gedaante van securityman Paul. Dat bracht met zich mee dat de plannen drastisch zouden omgeslaan worden. Geen Bolderberg-Kluis-Galgenberg-gedoe, want daar is onze waakhond waarschijnlijk op uitgekeken.

Geen al te technische toestanden ( hiermee bedoel ik niet de vakschool van Beringen) want dat is niet echt Paul zijn dada en onze webmaster heeft er ook even zijn buik vol van.

Aan een rustig tempo reden we door het achterliggende weidegebied van De Waerde. Via de paden in het bos van de Pleinstraat sluit dat mooi aan op de Teut. Ook hier de brede zandwegjes gevolgd rond de voormalige camping Berkenhof en de Schapenstal.

In de buurt van Klein Hengel hebben we een pad gezocht langs de nieuw aangelegde poelen, die zich de laatste dagen gelukkig met het nodige water hebben kunnen laten vullen.

Even werd Hengelhoef aangeraakt om zo snel als mogelijk op Kelchterhoef te geraken. JOSke kreeg het aan stok met een stronk, waardoor hij zijn tweewieler niet meer volledig onder controle had en tegen de vlakte ging. Dan is het even bang afwachten naar de gevolgen. Dit keer gelukkig zonder schade.

Op de duinen van Ten Haagdoornheide had onze webmaster de juiste swoeng gevonden en gaf hij de resterende Hackers het nakijken. En mens heeft zo zijn goede en minder goede dagen.

In de bossen van Kelchterhoef hebben ze de laatste jaren heel wat beheerswerken uitgevoerd, waardoor enkele paden onberijdbaar waren geworden. Gelukkig heeft dat zich ondertussen allemaal hersteld.

Via het draaipoortje reden we het domein van De Plas binnen. Dan staat de hoge berm sowieso op het programma. Voor onze webmaster blijkt dat pure nostalgie te zijn. Met de vingers in de neus, met één hand werden de hellingen vlot bedwongen.

Niet echt Paul zijn ding. Als hij dan ook nog eens met zijn voeten vasthangt aan de pedalen, geeft dat gegarandeerd problemen. Het zou trouwens niet de laatste val van de dag zijn. Ook JOSke ging nog eens tegen de vlakte. Zou hij echt een kwak gekregen hebben van zijn naamgenoot?

Het werd stilaan tijd om het “blondschuimend bier” op te zoeken. Aan een strak tempo ging het omhoog aan de brug over de E-314. Paul liet duidelijk zien dat zijn conditie behoorlijk tot goed is.

Aan de evenementenhal vonden we een zonnig terras. Er werd bijna unaniem gestemd voor de Karmeliet. Guido bleek, volgens de wijze woorden van de waard, de wringer te zijn. Er werd weer heel wat “sjéle zéver” verkocht, zoals ze dat in de Kempen noemen. Maar het was weer, oh zo gezellig.