314 Boxbergheide

Een fietstocht uitstippelen is een beetje zoals koken voor een groot gezin. Iedere keer moet er iets lekkers op tafel staan, maar het is oh zo belangrijk dat er variatie zit in de menu’s. Bovendien moet je rekening houden met de voorkeuren van iedereen. Terwijl het voor de een pikant mag zijn, geeft een ander de voorkeur aan zoet. Worden het kroketten of frietjes, of toch maar een pasta, … De kok kan dan op zoek gaan naar nieuwe ingrediënten, misschien geïmporteerd uit een ver land. Voor het uitstippelen van en rit  ga je dan op zoek naar nieuwe tracks, maar je moet dan wel in eigen streek blijven.

De rit die haar voorgerecht vond op de Teut en een tussengerecht van Winterslagse bossen, gekruid met wat Zonhoverheide, leek een menu te worden dat we al eerder hadden geproefd. Het hoofdgerecht werd echter iets totaal nieuw, dat gevonden werd op Boxbergheide. De kerk en het zwembad torenen daar ver boven de andere gebouwen uit, niet allen omdat ze hoger zijn, maar vooral omdat ze op een heuvel gelokaliseerd zijn. Daar was de spoorzoeker daags voordien op verkenning geweest. Enkele mooie singletracks door de heide, zandpartijen en grasland, gelegen tegen de flanken van enkele heuvels, waren het resultaat. Het ritje langs de achtertuinen richting Casa Papa Giovanni, deden ons allen beseffen dat onze vrouwen niet moeten klagen omdat we teveel gaan fietsen en de tuin niet voldoende onderhouden.

Langs de hoge spoorwegberm in Winterslag sluit dat mooi aan op de heuvels nabij de hoofdkerk van Winterslag.

Voor het dessert trokken we naar de terril van Winterslag. André en Marc proefden  er voor de eerste keer Hal 11. Zoals dat vaak gaat met gerechten, kon de een het al meer appreciëren dan de ander.  Ondanks de stevige wind trokken we naar de top van de steenberg. Nu het in deze wintermaand droog was, moesten we van de gelegenheid profiteren om ons wettelijk in orde te maken.

Voor de terugweg zochten we de droge paden uit in Hengelhoef en op de Teut.

Als je hele uren in de potten hebt staan roeren, is het voor de kok altijd leuk als hij een complimentje krijgt voor zijn kookkunsten. Ook de vaste tracker van de Hackers was blij van de andere te horen dat het een heel geslaagde rit was. Dat stimuleert om verder te doen.

Helemaal top is het, als een etentje wordt afgesloten met een koffie en een pousse cafe ergens in een knusse zithoek. Wij deden dat op onze vertrouwde plaats in de evenementenhal.