325 Genk

Met het regenjasje binnen handbereik vertrokken we richting Genk. De lucht zag er dreigend grijs uit en de voorspelling van wisselvalligheid leek te gaan uitkomen.

Om bij regenachtige condities niet steeds op Molenheide en Ten Haagdoornheide te moeten rondtoeren, zochten we doorlatende zandgrond op in Genk. Zo kon Herman ook al beetje acclimatiseren en wennen aan zijn toekomstige habitat.

Tijdens onze doortocht op de Teut moesten we even schuilen onder ‘de eerste brug’. Na enkele minuten konden we de rit, zonder regenjasjes, verderzetten.

Nabij de kerk van Winterslag moest er een eerste keer geklommen worden. Op de Sint Martensberg volgde meer van dat. Af en toe moesten enkele Hackers voet aan de grond zetten. De afdalingen door de kombochten waren puur genieten.

Het volgende klimwerk kregen we voorgeschoteld op de Melberg. JOSke zijn fiets protesteerde luidop en smeekte voor een stel nieuwe kettingbladen. Noodgedwongen zouden we de klimpartijen beperken tot het minimum. Enkel de Paterskerk moest er nog aan geloven.

Tijdens onze terugrit via Boxbergheide, moesten we een tweede keer schuilen onder een brug. Dit keer werden de regenjasjes wel bovengehaald, want de regenwolken waren hardnekkig en leken niet onmiddellijk van gedacht te gaan veranderen. Eenmaal terug op Zonhovense bodem hield het gedruppel op.

Alle spatborden en “ass savers” ten spijt, zaten vooral onze ruggen goed onder de spetters. JOSke verkoos om de après over te slaan en rechtstreeks huiswaarts te keren. De rest zocht warmte in de evenementenhal met een warme choco of koffie. Daarna waagden wij ons nog aan iets alcoholisch. Ondertussen werd er heel wat gefilosofeerd over de geneugten des levens. André deed er zijn filosofie over de “levensbonnetjes” uit de doeken.

Herman deed er nog een extraatje bij ter gelegenheid van zijn verjaardag (19 jan). De afwezige Hackers hebben nog iets tegoed van hem. Maar daarvoor zullen ze toch een dikke week moeten wachten, tot hij terug is uit het hooggebergte.