357 Teut

De gewijzigde voorspellingen deden vermoeden dat we het niet droog gingen houden. Herman had ondertussen zijn kat gestuurd. Het buienalarm vertoonde een blauwe piek rond de klok van elven. We zouden daarom niet te ver van huis weg gaan, zodat we in geval van regen snel een droge plaats konden opzoeken.

We zijn de hele tijd op de Teut gebleven. Dan weet je dat het ook wel op en neer gaat. De verzadigde bodem liet de fiets bovendien niet goed rollen.

Toen we ongeveer een uur gereden hadden en de schapenwei aan de Kloeteberg binnen gingen, begon het gedruppel. Uit voorzorg zijn we dan tot aan de eerste brug gereden om er even te schuilen en  buienalarm nog eens te raadplegen. Die hield zich koppig vast aan de eerdere voorspelling en vertoonde nog steeds een hoge piek. Verder rijden had weinig zin. Regenjasjes aan en op naar Den Dijk. Het gedruppel was ondertussen veranderd in regen.

Bij aankomst aan onze vaste stek, kregen we onmiddellijk een handdoek aangeboden. De gemotoriseerde Sparta tegen de leuning van de Roosterbeek verklapte al dat Herman binnen aan een koffie zat te slurpen. Met enig leedvermaak verwelkomde hij de vier natte Hackers. Daarop konden alle aanwezigen aanhoren hoe hij de titel van Pussie kreeg toebedeeld.

Een vriendelijke dame maakte zelfs plaats voor ons aan een ronde tafel. Iets vroeger dan gewoonlijk zaten wij aan de koffie. Ondertussen waren de hemelsluizen helemaal open getrokken. Dus tijd in overvloed om er nog een biertje bij te doen. Rond het middaguur konden wij droog naar huis fietsen.