691 Everzwijnen, 't Koet

Op vraag van JOSke werd er in de voormiddag gefietst en reden we in westelijke richting zodat we hem rond half twaalf in eigen buurt konden afleveren. Ondanks de regen van de voorbije dagen waagden we ons richting viskwekerijen. Er waren heel wat natte plaatsen, maar het was te doen. Onderweg stelde JOSke voor om richting Stokrooie en Lummen te rijden, want hij had daar de voorbije dagen, tijdens een wandeling ’t Koet ontdekt.

Vermits we die richting uit gingen, reden we langs de Platwijers. We merkten al onmiddellijk brede diepe sporen van tractoren en graafmachines op. In het begin konden we er nog langs rijden maar geleidelijk aan veranderden ze in een modderlandschap, waar wij midden in zaten. We hebben even overwogen om terug te keren, maar dat maakte uiteindelijk weinig verschil. Dus zijn we er toch maar verder door geploeterd, met als gevolg dat onze fietsen helemaal onder de blubber zaten en de remmen schuurden als schuurpapier. Na dit ongezien modderbad hebben we onze fietsen eens goed ondergedompeld in gracht met proper water. Dit keer vonden we het niet zo erg dat er een stuk asfalt volgde voordat we terug offroad gingen op de lange rechte weg richting kanaal. JOSke reed voorop en kneep op zeker moment nogal bruusk zijn remmen dicht. De reden werd snel duidelijk. Een peloton van een tiental volwassen everzwijnen stak op een tiental meter voor ons aan een razende snelheid het pad over.

We zijn dan een eind langs het kanaal en over de brug gereden richting Lummen. Vlakbij het industrieterrein ligt ’t Koet. Een natuurgebied met prachtige vijver die ons een beetje doet denken aan Hengelhoef. In de zomer haalt het geregeld de media omdat het tijdens de warme zomerdagen een populaire plaats is om verkoeling te zoeken. Dat zorgt echter voor veel overlast en bergen afval.

Na ons toertje rond ’t Koet nam JOSke ons mee naar eigen regio en hebben we een tijdje door de velden en langs de Demer gereden.

Even later reden we richting Bolderberg en mocht Theo zijn vertrouwde positie terug innemen. Hij leidde zijn metgezellen over de Galgenberg en naar De Kluis. Daar nam JOSke afscheid en voor de overblijvers was het ook tijd om stilaan terug richting Zonhoven te rijden.

Op de terugweg zijn we nog door de bossen van Vogelsanck gereden. Ondertussen kwamen we tot de vaststelling dat we er niet meer erg proper uitzagen. Omdat er zich toch geen andere Hackers gemeld hadden voor de après, stelde Theo voor om naar de Driesweg te rijden en de fietsen een eerste wasbeurt te geven alvorens ons aan de koffie met bijhorende borrel te begeven.