795 Meulenberg Kelchrhoef

Een blik op het overzicht van de ritverslagen op onze website, leert ons dat het ruim 2 maanden geleden was dat we nog op Meulenberg waren geweest. En voor sommigen was dat zelfs 4 maanden geleden. Daar zouden we vandaag dus zeker gaan passeren. Via het bos van de Pleinstraat zijn we naar Houthalen gereden om op Meulenberg zoveel mogelijk paadjes aan mekaar te breien. Als je dat gebied verlaat ben je haast verplicht om de rit verder te zetten in de bossen van Kelchterhoef. Vermits de dag voordien op veel plaatsen heel wat hemelwater naar beneden gekomen is, hebben we de laaggelegen modderige paden, in de buurt van de Laambeek, omzeilt. Uiteindelijk stonden we voor het draaipoortje van de Plas. Vroeger passeerden we dat draaiding al rijdend, maar de vernieuwde versie laat dat niet meer toe. En al zeker niet voor de E-bikes. Terwijl moedige zwemmers, begeleid door een kayakker, het water doorkruisten, leefden wij ons uit op de verschillende hellingen langs de oever. We verlieten de Plas langs de hoofdingang van de camping en reden naar het motorcrossparkoers dat luistert naar de mooie naam Begeinenheide. Daarna loodste de gids zijn gevolg naar het technisch gedeelte tegenover de paintbalzone buiten de  Plas. Een aantal maanden geleden noteerden we de unieke gebeurtenis dat iedereen de gevreesde helling met wortelzone overleefde. Nochtans heeft in het verleden menig Hacker zijn tanden hierop stuk gebeten en vandaag zou het niet anders zijn. Guido en JOSke gaven zich onmiddellijk gewonnen en zetten zich aan de kant in de toeschouwerszone. Van daar zagen zij, met enig leedvermaak, hoe de ene poging na de andere de kop werd omgewrongen. Het waren dan vooral de e-bikes die er, met al hun toegevoegde pk’s, maar niet in wilden slagen om deze hindernis te nemen. Enkel Theo en Johan verdienden vandaag hun diploma.

We trokken terug naar de bossen van Kelchterhoef. De grote bladeren van de Amerikaanse eiken waren geladen door het gewicht van het regenwater diep doorgezakt tot iets boven de grond. Op veel plaatsen moesten we er doorheen.  Dat zorgde vooral voor de kopman en nat pak.

We reden rond het golfterrein naar de landduinen en vervolgden onze weg over Ten Haagdoorheide naar Hengelhoef. Ook daar mochten de heuvels in de bossen natuurlijk niet ontbreken. Via Klein Hengel reden we terug richting Zonhoven. We waren met 7, zodat we ons over 2 tafels moesten verdelen op het terras van de Caprice. Daar was een vriendelijke heer zelfs zo vriendelijk dat hij met zijn koffie naar een andere tafel verhuisde zodat wij gezellig naast mekaar konden genieten van een late verjaardagtraktatie van onze webmaster.