840 Koersel - Lillo

Er staat geschreven en gedrukt, dat je moet krabben waar het jeukt maar voor sommige Terrilhackers geldt ook dat je moet … als het waait. De lezer mag zelf invullen wat past.

Maar in deze, nu-bijna-2-jaar-durende-corona-ellende, hebben andere omstandigheden ook een invloed op een deelname aan de wekelijkse ritten.

De ene mag spuiten zetten, de andere krijgt een derde spuit en nog een andere heeft last van de derde spuit.

Maar er zijn bijna altijd beschikbare hackers voor een rit. Vandaag was dat niet anders. Twee waren klaar en indien de reguliere spoorzoeker niet beschikbaar is om het spoor te lezen wordt beroep gedaan op een “tijdelijke” vervanger. Ook het vertrekpunt wordt dan wel eens aangepast.

Omdat de spoorzoeker van de laatste rit zijn best gedaan had om een zo proper mogelijke route aan te bieden wilde de huidige spoorzoeker niet onderdoen.

Maar al snel zou blijken dat dit niet zo gemakkelijk was. Na enkele kilometers waren de fietsen al helemaal onder de modder omdat er moest gefietst worden over paden die volledig stuk gereden waren door “bosmachines”. De rit ging over paden in de bossen achter De Watersnip, de gekende mooie single tracks. Ook werd een “verboden” pad op militair domein gevolgd, dit was immers te mooi om links te laten liggen.

Daarna ging het via de Koerselse Dijk, achter de Remo, richting het Kraanbergbos in Lillo. En ook hier werd gekozen om de wat “drogere” paden te volgen. Al vrij snel werden de nodige kilometers in een goed tempo bereikt en ging het terug richting Kolderstraat.

Terwijl de hackers hun fiets konden afspuiten met een tuinslang werd de “chocolate caliente” met kruiden klaargemaakt.

Nog wat na praten over de voorbije rit en klaar om onder een warme douche te staan.