850 Ten Haagdoornheide

De kopman had zijn huiswerk gemaakt en wou zijn gevolg meenemen naar Zolder en de Koerselse bossen, want tijdens een verkenningsrit werden er enkele nieuwe paadjes ontdekt. Maar toen hij zijn Canyon loskoppelede van het stopcontact, bleek de batterij niet te zijn opgeladen. De twee “blokjes” op het display zijn slechts goed voor maximaal 30 km. Omdat het niet de eerste keer was dat de kopman met een lege batterij geconfronteerd werd, werd al gniffelend de vergelijking gemaakt met een muildier dat zich al eens weet te stoten aan een steen. Toch waagden wij het erop en de toekomst zou uitwijzen hoever we zouden geraken.

De rit kwam rustig op gang langs de achterliggende weilanden van De Waerde. Dan werd er een tijdje rondgetoerd in de buurt van de Teut en door de bossen van de Pleinstraat tot ook het voorlaatste “blokje” wegfloepte. Mits niet al te kwistig met de laatste energievoorraad om te springen, zou het resterende blokje nog goed moeten zijn voor een vijftiental kilometer. Wij verplaatsten ons naar de noordzijde van de E-314 waar we een toer deden rond het golfterrein en over de brede paden van Ten Haagdoornheide. Met één oog op de weg en het andere op het display reden we over de hoge landduinen in de bossen van Hengelhoef. En net toen we boven waren viel de motor uit. Met de hulp van de zwaartekracht was het niet zo moeilijk om naar beneden te rijden, maar we zaten op ongeveer 10 km van ons eindpunt. De gids begeleidde zijn troepen nog tot aan het fietspad aan het Essersbos vanwaar de gemotoriseerden hun weg offoad verderzetten, terwijl Theo zijn weg over het fietspad verderzette tot aan de Caprice om daar een tafel reserveren.