862 Waterschei

Datum: 
woensdag, 9 maart, 2022
Aantal km: 
47
Terrils: 
Waterschei
Deelnemers: 
Guido
Theo
Jos D.
Jos N.
Herman
Opmerking: 

Blauwe lucht en de bijhorende stralende zon deden deugd. En toch voelde het in het begin nog frisjes aan. Voor modder en andere natte toestanden moesten we niet vrezen. Het offroadpad, parallel met het toeristisch fietspad, lag er droog bij en dat is een indicatie voor de rest van de rit. We konden dus met een gerust hart nog eens het Essersbos induiken. De vele wortels zijn geen cadeau voor Guido zijn gehavende pols, maar iedereen is vrij om zijn eigen tempo te kiezen en dan lukt dat wel. Via de bossen van Hengelhoef reden we naar Waterschei. Met één oog gericht in de verte, speurend naar de mogelijke aanwezigheid van witte  terreinwagens van ANB reden we door het heidegebied. De track langs het vliegveld hebben we links laten liggen, want de boetes die daar worden uitgeschreven zijn niet mals.

We trokken verder naar de terrril. Tot onze grote vreugde konden we vaststellen dat de omheiningspalen er nog steeds draadloos waren. Wij waren zeker niet de enige mountainbikers en dat stelde ons gerust om daar nog eens rond te toeren. Eerst zijn we de begroeide heuvel omhoog gereden en daarna kwam de kale berg aan de beurt. Sinds ons vorig bezoek zijn er een aantal trappen verschenen en op de top is men bezig met het plaatsen van een omheining van kastanjelatten. En het mag gezegd worden, het ziet er erg fraai uit. Jammer dat men de mountainbikers daar wil weghouden. Wij hebben daarom van de gelegenheid gebruik gemaakt om nog eens tot op de top te rijden.

Na de afdaling hebben we onze trip verdergezet door het THOR-park. Langs het oude kolenspoor bleken een aantal Hackers niet meer te volgen. Toen de koplopers rechtsomkeer maakten, vonden ze de verloren zonen al pompend langs het pad. Jos zat met een leegloper. En dan kan je de voordelen van tubeless t.o.v. een binnenband ervaren. Hij is alleszins probleemloos tot aan de Caprice geraakt. Daar vonden we nog een plekje op het terras, welleswaar in de schaduw. Dat bleek toch een beetje te optimistisch, want na een aantal slokken besloten we om de glazen binnen verder uit te drinken. Voor de après was André ook nog eens komen opdagen. Nu nog een nieuwe dikke batterij voor hem en dan kan hij weer opnieuw aansluiten in het peloton.