906 Heiderbos As, Waterschei

Bij één van de vorige ritten, toen we van Nieuwe Kempen naar Waterschei reden, rijpte bij de gids het idee om het bos met de jeneverbessen in As nog eens op te zoeken. Alleen was er het probleem dat hij wel ongeveer wist waar zich dat ergens bevindt, maar dat de juiste weg er naartoe de grote onbekende factor was. Enig speurwerk op Google Earth en Strava leverde de vermoedelijke weg op, maar dat moest getoetst worden aan de werkelijkheid. De voorzitter is meestal wel te vinden voor een extra ritje en vergezelde de gids daags voordien op zijn verkenningstocht naar As. Het vermoeden werd bevestigd en zo toerden zij met hun tweetjes, met behulp van de gps door het Heiderbos.

Het Heiderbos is een natuurreservaat van ruim 100 ha dat in 1970 werd opgericht en omvat zowel heide als naaldbos. Maar wat het zo speciaal maakt, is dat er zich de grootste jeneverbespopulatie van Vlaanderen, met zo’n 7000 struiken, bevindt. Er staan struiken in verschillende vormen, zowel breed uitwaaierend als spitsvormig, wat bij ons een beeld uit Toscane oproept. Hij behoort tot de familie van de cypressen. Wij linken de jeneverbes natuurlijk aan de gelijknamige drank. En dat is helemaal terecht, want de bessen, die drie jaar nodig hebben om volledig te rijpen, worden gebruikt om de nodige aroma’s toe te voegen bij de bereiding van Jenever. De Griekse arts Dios Kurides beschrijft de struik als wond verzorgend en urine afdrijvend. Ook komt hij voor in sagen en sprookjes. Hij zou beschermen tegen heksen, tovenaars en demonen.

Bij het karnen van boter werd vroeger en stok van de jeneverbes gebruikt om te voorkomen dat de melk betoverd kon worden. En omdat de jeneverbes de waarheid aan het licht zou brengen, werd door een rechter vaak een gerechtsstaf van jeneverbessenhout gebruikt.

Het werd ook gebruikt bij de bereiding van wierook.

Wie na een lange wandeling rustte aan de voet van een jeneverbessenstruik, voelde de vermoeidheid zo maar uit zijn lichaam wegstromen. Het gebruik van een wandelstok uit jeneverbessenhout, hield de drager wonderlijk fit.

Maar voor de Terrilhackers was het vooral de mooie natuur, de afwisseling van heide en bossen, de prachtige visvijver en mooie golvende en bochtige zandpaden die onze aandacht trokken.

De rit naar As werd gecombineerd met nog een paar andere mooie locaties; een passage door de nog steeds bloeiende heide op de Teut, een tocht langs de vijvers van Hengelhoef, het kronkelparkoers van Nieuwe Kempen.

Tijdens de terugrit zijn we over de terril van Waterschei gereden en over de mooie track ‘langs het vliegveld’. In Winterslag kregen we ‘hal 11’ nog eens onder de wielen. Via de Schemmerberg en Molenheide zijn we naar het terras van de Caprice gereden om deze mooie verrassende rit af te sluiten.