913 Teut, Kelchterhoef

De weergoden zorgden voor keuzestress bij enkele Terrilhackers met dubbele agenda. Zoals wel vaker stelde de aangekondigde winderige zonnige dag enkelen voor het dilemma; met de fiets door bos en hei of met de plank op het water. Herman liet het alleszins niet aan zijn hart komen en besloot zijn opgebouwd slaapschema met score 80 %, wat een grote onderscheiding betekent, niet in het gedrang te brengen door een rit in de voormiddag. Geert had eindelijk een gaatje in zijn veel te drukke agenda gevonden om zijn nieuwe E-mtb aan ons voor te stellen, maar een zieke zoon wist dat moeizaam geopend gaatje op te vullen, waardoor de fietsvoorstelling weer wat werd opgeschoven. Terwijl Jacky alles in gereedheid bracht om zich naar Kessenich te begeven, deelde Jos de mindere boodschap dat het herstel na zijn spectaculaire val minder vlot verloopt dan verhoopt. Uiteindelijk kwamen enkel JOSke , Guido en Theo opdagen voor deze rit.

Eerst hebben we rondgetoerd in het bos van de Pleinstraat, waar ze de omgewaaide bomen ondertussen allemaal hebben opgeruimd. Waarschijnlijk in het vooruitzicht van de toertocht van Zonhoven die hier jaarlijks passeert. Daarna reden we naar de Teut met aansluitend zowat de enige locatie waarvan JOSke de naam vlot kan onthouden, namelijk de Kloeteberg. Het zicht over het zonovergoten heuvelachtig landschap was prachtig.

We staken de E-314 over om de trip verder te zetten op Ten Haagdoornheide. Na de lange klim reden we over de mooie duinen en zo verder langs het golfterrein. Tussen het golfterrein en de Weg naar Zwartberg zijn meerdere machines al enkele weken bezig met het rooien van bomen en struiken, plaggen van de bodem, uitdiepen van vennen, waardoor er een open landschap is ontstaan. Als regen en wind de sporen van de machines hebben uitgewist en volgende lente het groen langzaam weer tevoorschijn komt, wordt dat beslist weer een mooi stukje natuur. Aan de overkant van de Weg naar Zwartberg hebben we de klassieke paadjes gevolgd door de bossen. Idem dito in de buurt van de abdijhoeve. Omdat Theo zijn derailleur een beetje nukkig begon te doen hebben we vooral de rechte paden genomen om terug naar Zonhoven te rijden.

Vermits Titiana de deuren van de Caprice nog steeds op slot houdt, begaven we ons naar Den Dijk. Geert werd op de hoogte gebracht van onze locatieswitch en kreeg met een beetje ‘retard’ dan toch de kans om zijn nieuwe aankoop aan ons voor te stellen. Toen de koffie werd besteld, sprong Theo op zijn fiets, want hij moest nog naar Kessenich om het tweede deel van zijn dubbele agenda af te werken.