983 Hengelhoef, Nieuwe kempen, Waterschei

De zon was een tijdje ver zoek en had de laatste dagen plaats moeten ruimen voor de regenwolken die zich vooral op vrijdag van hun sterkste kant hadden hadden laten zien en voelen. Maar na regen komt (altijd) zonneschijn. En zo geschiedde op zaterdag. Er restte ons wel nog de vraag in hoeverre het overtollige water zijn weg naar de bodem had gevonden. De heide staat nog steeds in bloei, en waar heide groeit is er zandgrond en daar is het water het snelst verdwenen. Om niet voor de zoveelste keer over de Teut, Molenheide en Zonhoverheide te rijden, ging de gids andere verder gelegen heidegebieden opzoeken, zijnde TenHaegdoornheide en Opglabbekerzavel en het nabijgelegen Nieuwe Kempen. Dat wordt meestal gecombineerd met een stukje terril van waterschei. Vandaag hadden we de architect van de nieuwe officiële tracks op de terril van Waterschei in onze rangen en die kon ons al een voorsmaakje geven van wat er daar over enkele maanden gaat verrijzen. Bovendien was het ruim drie maanden geleden dat we nog in die contreien waren geweest. De Teut lieten we dit keer onaangeroerd. Op de Waerde staken we de E-314 over naar TenHaegdoornheide. Langzaam ging het omhoog naar het heidegebied.Om de eentonigheid van de lange rechte paden te doorbreken, maakten we een ommetje langs de landduinen. De regenbuien hebben ervoor gezorgd dat we dit keer geen last hadden van los zand. Door het purperen landschap reden we richting Hengelhoef. Op zeker moment waren we Guido kwijtgespeeld. Een afgebroken spatbord deed hem voet aan de grond zetten en door het gepruts aan het weerspannig fietsonderdeel had hij niet gezien dat de groep een zijpad ingereden was. Via GSM spraken we af op de parking van de visvijvers. We reden verder naar Zwartberg en rond het domein van LaBiomista waar de ooievaars verzamelen hadden geblazen om samen de trek naar warmere oorden in te zetten. Wij reden verder over het plateau van de terril van Zwartberg naar het nabijgelegen vliegveld. Daar kregen we opnieuw een stuk heidegebied onder de wielen voor we naar de mooie tracks van Nieuwe Kempen reden. Het liep vlotjes door de bochten. Go with the flow. Maar op zeker moment bleek alweer onze voorzitter te ontbreken. Dit keer was een lekke band de oorzaak dat hij moest afhaken. Nadat we dat spreekwoordelijk varkentje hadden gewassen kwam de terril van waterschei in zicht. Hier nam Flip de koppositie over om te tonen wat er allemaal in de maak is. Tijdens de terugrit reden we over Opglabbekerzavel richting Kerkhof en de kerk van zwartberg. Parallel met het oude kolenspoor en het toeristisch fietspad reden we westwaarts richting Zonhoven. Aan de Caprice verscheen André ook ten tonele om samen met ons op het zonnig terras te genieten van de après.