ROSAS 2018: Geen foil, maar mtb-gewijs het jaar van Jos Nys

Dag 1:
Er was weeral lang naar uitgekeken, de jaarlijkse uitstap naar Rosas.
Na een vlotte nachtelijke rit was het opnieuw een beetje thuiskomen in hotel Monte Carlo waar de zesde verdieping bijna volledig ingenomen werd door de groep " Theo Cupers" , stilaan een begrip in dit hotel op het strand van Santa Margarida.
Theo en Jackie waren al een dagje eerder aangekomen en waren al geacclimatiseerd.
Koffers werden uitgepakt, fietsen gemonteerd, de eerste maaltijd verorberd.
Meteen tijd voor eerste vlak ritje van 60 km bij een zalig lente weertje.
Over bekend terrein trokken we naar de camping in de buurt van Sant Marti d'Empuries waar het dit jaar zou gebeuren, het foilen, door insiders beschreven als " flying over the sea without sound" ,  what could  be more fun?
Er werden afspraken gemaakt met de Bretoense foilinstructeur, telefoonnummers werden uitgewisseld en een klein koffietje geconsumeerd op de goede afloop. Het was enkel wachten op de juiste wind en rustig water. Er werd met veel goesting uitgekeken naar de vuurdoop.
Een bezoek aan het dorpje waar heel wat Zonhovenaren een tweede thuis hebben werd aan de rit toegevoegd.
Het stadspoortje en een deel van de stadsmuur rond het middeleeuwse stadje maken duidelijk dat Sant Martí d'Empúries ooit een belangrijke plaats was, maar nu behoort het tot de gemeente L'Escala.
Het was stilaan tijd om terug te fietsen en het hacken van het natuurgebied, een mooi eerste dag zat erop.

Dag 2
Zondag rustdag en dat was in Spanje niet anders, zondag marktdag en ook dat was in Spanje niet anders, dus tussen de buien door de markt op, het is eens iets anders.
Namiddag:  Regen en koers
Regen in Rosas, koers in Noord-Frankrijk maar ook een unieke gelegenheid om wat bij te slapen voor sommige, de leeftijd begint al wat te wegen. Toch slaagde er iedereen in om de finale mee te maken en te zien hoe wonderboy Sagan het laken naar zich toetrok. Hij was duidelijk de beste van het hele peloton.

Dag 3
Mtb-gewijs was het het jaar van Jos Nys.
Hij werd op al zijn verzoeknummers bediend, zelden zo'n gelaten en onderdanig gezelschap gezien en zodoende trokken we na negatief advies van de foilleraar richting Cap Norfeu, door Tripadvisor omschreven als een warme wandeling met enkel kleine beklimmingen. Ik neem aan dat ze het zelf nooit gedaan hebben maar toegegeven het was een mooie rit. Klimmen gedurende 23 km en een lekke band als bijkomende beloning.
Namiddag hielden we het bij een ritje langs verharde wegen langs Palau, Peralada, Figueres, Castello, goed voor net geen 50 km. Het was weeral een actieve dag die de gedwongen rustdag van zondag deels had goedgemaakt.

Dag 4,
Persoonlijk opwarmingsritje met Andre naar Empuriabrava. Voor de andere jongens was het weer spannend afwachten, foilen of niet, toch maar gaan zien in San Marti.
In tussentijd deed ikzelf nog mijn Ritje naar Cala Montjoy met de koersfiets, dan terug via Palau en Castello d' Empuries, kwestie van opgewarmd te zijn voor Jos zijn tweede verzoeknummer van op zijn bucketlist, Cap Norfeu en dan Puig Alt, gelegen op 492 meter hoger gelegen dan Rosas, een rit goed van ruim 40 km en meer dan 700 hm. En het nummer werd met brio afgewerkt. Moe maar voldaan trokken we terug naar Hotel Monte Carlo, het biertje was dik verdiend.

Dag 5
Storm en stortregen hielden ons een tijdje binnen maar na regen komt altijd weer zonneschijn, zeker in Spanje. De lijst met verzoeknummers van Jos was nog niet uitgeput en dus werd klimmen en dalen naar Port de la Selva, genieten van koffie en warme choco en dan klimmen, de nieuwe uitdaging naar de abdij van San Pere de Rhodes, Theo en Guido dreven het tempo wat de hoogte in, Jos en Jackie volgde in het kielzog maar moesten dan toch het gat laten vallen, op 54 minuten waren van het terras in Port de la Selva gefietst naar centrum van Port Juiga. Het had me persoonlijk gesmaakt om na een afdaling nog eens als eerste aan te komen, kansen die een mens niet vaak krijgt en ze dan maar eens moet grijpen. Haantjesgedrag? Oké dan maar.
En dan op tegen de wind naar Rosas, meer dan 800 hoogtemeters en 47 km afstand zaten erop. Niet slecht voor een troepje 60-plussers, Okra meer dan waardig

Dag 6
Bezoek aan Pals, een van de mooiste dorpjes van Spanje, goed voor 2793 inwoners en gelegen op een heuvel. Het middeleeuwse centrum is goed bewaard gebleven en mooi gerestaureerd. Een trekpleister met authentieke keramiekwinkeltjes. Op het dorpspleintje genoten we van een koffietje. Het was een bezoek meer dan waard.
Nadien was het side seeing naar het andere Pals, het Pals van Jackie en Paul, met een imposante camping, eens dorp op zich. Leuke voormiddag was het wederom.
Namiddag via cap Norfeu naar Cadeques, een klassieker die normaal gezien in de blakende zon wordt afgewerkt maar nu was het vochtig en kil. Warme choco terwijl het buiten giet en de toeristen naar binnen vluchten. In de regen terug over het asfalt en druipnat aankomen in Rosas, Jos en Jackie,hadden zich nog eens kunnen laten gaan in de afdaling maar ook Theo en Andre hadden het niet kunnen droog houden onderweg. Het was een beetje het wisselvallige Rosas anno 2018.

Dag 7
Voormiddag vlakke rit via Empuriabrava richting Figueres, de hoge waterstand in de rivier deed ons onze plannen aanpassen, er werd een koffietje gedronken in de stad en dan terug. Opnieuw door de rivier of niet, dat was op zeker ogenblik de cruciale vraag,  Theo en Guido namen het risico wel, Jos en Jackie, de ouderen en waarschijnlijk de meest verstandigen in het gezelschap  bleven op het droge en zo ging elk zijn eigen weg richting de baai van Rosas.
Namiddag was het de tijd voor wat boodschappen en meteen het einde van een wat ongewone vakantie. 's Avonds opnieuw Musica en dans bij een lekker pintje.
Het weer zat wat tegen, de foil wilde maar niet lukken maar op de keper beschouwd was het nog niet zo slecht geweest en kan het de volgende keer weer enkel beter. Maandag is het werken dag, jawel de laatste loodjes en dan ... Altijd vakantie ?